KAFASINDA KASKI ELLERİNDE ELDİVENİ SIRTINDA ÇANTASI OLAN BİSİKLET SÜRÜCÜSÜNE DİKKAT !

Bilen biliyor.

Bilmeyen için tekrar altını çizerek yazıyorum.

Konya’da, Ankara, İstanbul’da araçta kullandım.

Toplu ulaşımdan da faydalandım.

Yaya olarak da yaşadım.

Vallahi de Billahi de trafikte Konya’da yaya olarak, bisiklet sürücüsü olarak, kısa bir dönem motor sürücüsü olarak, özel araç sürücüsü olarak ve toplu taşımadan özel taşımalardan faydalanan bir insan olarak 60 yaşında yaşadıklarımı herhalde en geri Afrika ülkesinde yaşamadım.

Allah rızası için biri çıkıp bu şehirde kurallara uymanın, ışık ve işaretlere riayet etmenin suç olduğunu, kabahat olduğunu, kusur olduğunu söylesin artık.

Söylesin ki hepimiz birer trafik canavarı ve maganda olalım.

Çünkü trafikte yaşadıklarım karşısında kendimi kaybediyorum.

Ardından da verdiğim tepkiden utanıyorum.

Gerçekten bu tepkilerimden de bir gün gazetelere televizyonlara haber olmaktan korkuyorum.

Gelin iki günde iki ayrı yaşadıklarımı ifade etmeye çalışayım.

Suçlu isem kusurlu isem buradan da özür dileyim.

………….

Pazartesi sabahı saat 7.30 dan sonra. Yani 08 e geliyor.

Erenköy’den şehre doğru sağ şeritten 30-40 kilometre hızla yavaş yavaş iniyorum.

Akıncılar kavşağının oradan Başkent Hastanesi yönüne doğru sağa döneceğim.

Kavşağa gireceğim için 20 kilometreden bile az.

Yolun sağı boş dönüyorum.

Dönmeye çalışacağım.

Paaaat diye kaldırımdan bir bisikletli yola iniveriyor.

Bisiklet sürücüsüne bakarsanız noksansız(!)

Başında kaskı var.

Ellerinde sürücü eldivenleri.

Sırtında sırt çantası.

30-40 yaşlarında olgun bir görüntüsü var.

Ama bu arkadaş trafik soldan gelmesine rağmen soluna hiç bakmadan yola iniyor.

Hava sıcak olduğu için camım açıktı.

Frene bastım arkadaşa gayri ihtiyarı seslendim;

“Ana yola iniyorsun soluna baksana”

Kafasını çevirdi ve “Burası bisiklet yolu” demez mi?

Çıldırdım “O……çocuğu neresi bisiklet yolu ana yol burası. Göstersene bana bisiklet yolunu”

El frenini çektim bağırıyorum;

“Gel buraya o…. Çocuğu”

Bisikletli beyefendi arkasına bakmadan pedallarını çevirerek uzaklaştı.

Tekrar direksiyona geçtim.

Üç beş dakika sonra kendimi yatıştırmaya çalıştıktan sonra o halimden kendim utandım.

Yahu olgun bir kişi.

Bisiklete binmek için de genel görüntüsü ile kıyafetleri ile düzgün bir görüntü veren kişi ana yola nasıl bisiklet yolu der?

Kendini böyle nasıl kandırır?
Kendisini ve karşı tarafı nasıl böyle bir tehlikeye atar?

……………..

Yahu bizim aile 60 yıldır bisiklete biner.

Babam 87 yaşında hala bisiklete biner.

Babamın 60 yıllık bisikletinin plakası bile var.

Babamın bisiklet ehliyeti dahi var.

Ben hala bisiklete binerim.

Torunumu bisiklete bindirmeye başladım.

Onlarca yüzlerce bisiklet için mücadele veren dostum var.

Konya Bisiklet Topluluğunun kuruluşundan tutunda faaliyetlerine kadar haberler yaparak şehrimizde bisikletin gelişmesine katkı sağlamaya çalışıyorum.

Size yalvarıyorum bir bisikletli bisiklet yolundan ana yola inerken insan niye soluna bakmaz?

Uyarıldığı zaman da niye ana yola bisiklet yolu der?

…………………….

DEVENİN ÜSTÜNDE İNSANI KUDUZ KÖPEK DALAR MI DALAR...    

Sürekli hareket halinde olmaya çalıştığım için çok yürürüm, dolaşırım, araç kullanırım.

Hiç mi bir şey yapamadım mı?.

Belediye otobüsüne biner dolaşırım.

Pazar günü saat 16 ya geliyor.

Fatih Caddesinden Meram Yaka yönüne doğru gidiyoruz.

Trafik sakin sakin akıyor.

Aziz Fatih Kavşağına yaklaşıyorum.

Yeşil ışık yanıyor.

Sol şeritten ilerliyorum.

Tam ışıkları geçiyorum sağ şeritten gelen bir araç son sürat önüme kırıyor ve yolun soluna dönüyor.

Normal hızın altında olmasak yemin ediyorum o araca tam ortadan gireceğim.

Frene bastığım için cam açık elimi sallayarak bağırıyorum.

O araç sürücüsü 20-30 metre ileride frene basıyor duracak.

Hemen el frenini çekip araçtan fırlıyorum.

Sahte kabadayı gaza basıp uzaklaşıyor.

Yine o anda bana bakanlardan utanıp hızla direksiyona geçip bu kez kendime küfrediyorum.

VE MEMLEKETTE BÖYLE

TAKSİ ŞOFÖRÜDE VARMIŞ DEDİRTEN O GENÇ!

Meram Yaka’da gideceğim adresin önüne geliyorum.

Araçtan ineceğim o da ne.

Cep telefonum yok.

Panikle koltuğun önüne arkasına bakıyorum cep telefonum yok.

Beynimden kaynar sular dökülüyor.

90 lı yılların başından buyana numarasını değiştirmediğim telefonumda 6 bine yakın kayıtlı numara var.

Telefon gitti mi benim hafıza gitti demektir. 

Hemen arabaya binip yola çıktım ki, önüne geçen sarı bir taksinin sürücüsü camdan sol elini uzatmış dur diyor.

Duruyorum.

Taksiden bir genç iniyor.

“Bu telefonu düşürdünüz” diyerek bana veriyor.

O anda o genç taksici arkadaşa sarılıp öpmek istiyorum.

Ama kavşakta ki rezilliğimi hatırlayıp utanıyor ve “Gördünüz değil mi kazayı nasıl atlattık?”

Genç sakin.

“Abi biz akşama kadar nelerle karşılaşıyoruz. Boş verin”

Hemen gencin arabasındaki taksi durağının fotoğrafını çekiyorum

Ertesi günü taksi durağına ulaştım.

Daha sonra o genç arkadaşın isminin Feyyaz olduğunu öğrendim.

İlk fırsatta gidip kendisi ile tanışacağım.

Ama buradan Esnaf Odaları Başkanı Sayın Muharrem Karabacak ve Şoför nakliyeci ve otomobilciler Odası Başkanı Sayın Ahmet Şen’den bu örnek arkadaşa ne yapmam gerektiğini soruyorum. 

Böyle iğrenç bir trafikte böyle güzel taksi şoförleri yaşıyorsa iyiye de şapka çıkartmalıyım.

GÜNÜN OKKALI SÖZÜ

Yara bandı kalbe yapışmaz

NE ZAMAN ADAM OLURUZ?

4 kişilik asansöre 6 kişi binmediği zaman daha iyi ADAM oluruz.