KAZANACAK ADAY

1972 yılında CHP’nin başına geçen Bülent Ecevit, vefatına kadar CHP gömlekli sol partilerin liderliğini yaptı.

Ecevit son İsmet İnönü hükümetinin Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanıydı. Bu ilk bakanlığı döneminde Türk siyasetinde büyük sükse yaptı.

Çok cesurdu.

Siyaset bilgisi yüksekti.

Siyaset üretme ve gündem yaratma kabiliyeti sayesinde uzun yıllar ülke siyasetinin birkaç önemli aktöründen birisi oldu.

Genç aşta Milli Şef İsmet İnönü ile tutuştuğu bilek güreşini kazanarak CHP’nin başına geçti, katakulli yapmadan.

CHP’yi şaha kaldırdı.

İnönü yönetiminde yapılan tüm genel seçimlerde belli bir oy oranından ileriye gidemeyen  partinin oylarını, yüzde 40’ın üstüne çıkardı.

Ülkenin mavi gömlekli lideri oldu.

Müthiş bir hatipti.

Umut oldu.

Halk seçim meydanlarında kendisini dinleyebilmek için izdihamlar oluşturuyordu.

Meydanlarda onu daha yakından görebilmek için yarışan, arada kalan, yere düşen ve ezilen insanlar oluyordu.

Partililer kendisinin fotoğraflarını büyük bir gururla taşıyordu.

Meydana getirdiği “Karaoğlan” fırtınası  sağdan/soldan/ortadan önüne çıkan ne varsa, kim varsa önüne alıp bir kenara atıyordu.

Siyasi rakiplerinin işi hiç kolay değildi.

Ona karşı koyabilen, dayanabilen siyasi rakiplerine doğrusu “Aşk olsun”du.

Yere düşen ve yıllardır da yerde çakılı kalan partisini ayağı kaldırdı.

Siyasetin en iyi 100 metre koşucusu oldu .

Bayrağı yükseğe dikti.

CHP’ye seçimler kazandırdı.

Partisini iktidar yaptı.

Başbakan oldu.

Kıbrıs Barış Harekatını gerçekleştiren hükümetin başbakanıydı.

Barış Harekatına karşı çıkan ABD’ye öyle böyle değil, esastan diklendi. Mesela; Türkiye’nin Barış Harekatına hemen son vermemesi halinde Afyon’da bulunan haşhaş ekim alanlarını bombalamakla tehdit eden ABD’yi hem de o günlerin şartlarında “Biz buradayız. Bekleriz” mesajını çok net bir biçimde verdi.

1980 darbesi de gözünü korkutmadı.

Siyasette hikayeden kabadayı değildi.

Koftiden cesur ve korkusuz değildi.

Korkusuzluğu her kesimin kabul ettiği gerçekti.

Aldığı ve devlette kayıtlı tehditler karşısında “Korkmuyorum” biçiminde tribünlere oynayan ama tribünlerdeki kendi arkadaşlarından bile bir türlü karşılık görmeyen günümüz siyasetçilerinden değildi.

Bu özellikleri Ecevit’i siyasette efsane yapmıştı.

Partisinde örneği olmayan, Türk siyasetinde de az örneğine rastlanan bir efsaneydi.

Darbenin getirdiği siyasi yasakların kalkmasından sonra, siyasete kaldığı yerden devam etti.

Yine başbakan oldu.

Bileğinin hakkıyla savaşarak kazandı.

Bakanlıkları hariç tam dört defa başbakanlık yaptı.

Bugüne gelince.

Yok böyle bir durum.

İlerlemenin aksine, gerileme söz konusu parti ve lider düzeyinde.

CHP, yıllardır yüzde 25.

Genel Başkanları da umut ve heyecan verebilmiş değil.

Seçim başarısızlıkları da bu partinin bozulamayan geleneği oldu. Kılıçdaroğlu yönetiminde de 10 seçim kaybettiler.

E, şimdi Cumhurbaşkanı adayı olmak ve seçilmek gibi bir ruh hali içindeler. Bir ütopya olsa olsa, bu kadar olabilir. 6’lı Masada bu ütopyanın bir parçası olacak mı?

14 Mayıs’ta kimin kazanacağını Cumhurbaşkanı adayları belirleyecek.