KIŞ VE KAR

Kış; yılın en soğuk mevsimi.

Kış; kar, tipi, buzlanma ve soğuğun ifadesi.

Kış anlamı fazla olan bir mevsim.

Kış mevsimi yalnızlığın ve sessizliğin mevsimidir.

Kış, adına şiirler yazılan mevsimdir.

Kışın yağan kar da öyle.

Kar adına şiirler yazılmıştır.

Ayrıca kış harbi  olup dibine kadar da delikanlıdır. İnsanın yalnızlığını sert bir tokat gibi yapıştırır yüzüne. Aralıksız yağan kar, soğuk günler, tipi, buz, mahrumiyet, yoksulluk kış mevsiminin insanın suratında patlayan tokadıdır.

Fazla ayrımcı değildir kış.

Zenginde de, yoksulda da hissettirir kendisini.

Yoksul daha fazla mağdur olur. Sahip olmadığı imkanlar sebebiyle.

Doğası ve sertliği gereği kışın tokadını suratında hissetmeyen zengin var mı? Zengin kıştan, kardan, buzdan ve yolda kalmaktan korkmuyor mu? Zenginin canı kendisinin anlayışına göre yoksul insanlardan daha kıymetli değil mi? Can korkusu kadar büyük bir korku olabilir mi? E, kış mevsimi bu korkuyu yaşatıyor hiç değilse işi tıkırında olanlara.

Mevsimlerin en delikanlısı olan kış mevsimi her insanı etkiliyor anlayacağınız.

Kış; özelliktir, zenginliktir aynı zamanda.

Soğuk ve yarattığı yalnızlık değildir sadece kış.

Kış,  düşünce ve duygu zenginliğidir.

Kış, sevgidir, aşktır, şiirdir, hasrettir, edebiyattır.

Kış bir müjde olup,  bahara gebedir.

Şair ve Filozof  Halil Cibran kışı şöyle  anlatır :” Eğer kış baharı yüreğimde saklıyorum deseydi, ona kim inanırdı?”

Bizim edebiyatımızın mutlaka okunması gereken yazarlarından, “Tutunamayanlar ve Tehlikeli Oyunlar” gibi romanların yazarı Oğuz Atay kışı anlatırken  “Belki yarın sabah soğukta uyanmanın bir anlamı olur, sana çay pişirmek gibi”

Kışı, insan hayatının anlamı yapar, Oğuz Atay.

Kış mevsimi yaşamanın anlamıdır. Sevgidir, aşktır, duygudur, derinliktir.

Yüzlerce şairin oturup adına şiirler yazdığı mevsimdir kış.

Onlarca romancının adına romanlar yazdığı mevsimdir kış.

Ülkenin her köşesinde bol kar yağışının olduğu bir kış mevsimini yaşıyoruz, bu kış.

Bir çok yerde yollar kapalı.

Ulaşım durma noktasına geldi bazı bölgelerde.

Kış, uzun yıllardır görülmeyen kışlığını yapıyor.

Beyaz örtü.

Beyaz bereket.

Topraklar kar örtüsüyle kaplı.

Kar, toprağın üstünü yorgan olup örttü.

Kar, toprağa hayat verecek.

İki sevgili  kar ve toprak uzun yıllar süren hasretten sonra bir birine kavuştu. Kucaklaştılar, sarmaş dolaş oldular. Kavuşmanın, kucaklaşmanın sebebi kış mevsimi.

Kış, çok önemli bir kıymet anlayacağınız.

Dışarıda kar yağıyor gene. Bir tuhaf ruh hali içerisindeyim. Sıkıcı ve bunaltıcı olayların sebep olduğu sersemlik halimi kar taneleri benden alarak bir yerlere götürüp atıyor. Rahatlıyor ve dinleniyorum karın her yağışını seyrederken.

Kış ve karın nelere muktedir olduğu iyi bilinmeli.

Yazıyı yakın zamanda kaybettiğimiz rahmetli Sezai Karakoç’un kar üzerine yazdığı bir dörtlüğü ile bitirmek istiyorum.

Kar yağdığını görünce,

Kar tutan toprağa anlayacaksın.

Toprak bir karış karı görünce,

Kar içinde yanan, karı anlayacaksın.