KONYALI MAZLUM KONYASPOR TARAFTARI DUYGUSALDIR

Pazartesi günü Konyaspor’da bence bağıra bağıra gelen ve her an olabilir diye sessiz ve kenarda beklediğim gelişme oldu.

Ama Pazartesi günü saat 24 e kadar sosyal medyada belli bir kesim zıpladı.

Ortalık bir anda yangın yerine döndü.

Sonra baktım ki diğer kesim devreye girdi ve gece yarısına doğru skorda eşitlik sağlandı(!)

Bugün geldiğimiz teknik direktörlük değişim noktasına geçmeden yaklaşık son 50 yıldır Konyaspor’da bire bir yaşadıklarımdan tek cümlelik söz ederek bugüne gelmek istiyorum.

Gelelim ki ne demek istediğimize ki durum daha iyi anlaşılsın

……………...

Rahmetli büyükbabam elimden tutup beni maçlara götürmeye başladığında ilkokul birinci sınıftım.

Yani 60 lı yılların sonuydu ve bu şehrin profesyonel iki futbol takımı vardı.

Biri siyah-beyazlı KONYASPOR, diğeri Yeşil-beyazlı İDMANYURDU.

Biz her hafta sonu maça giderdik.

Yıkılan tarihi Konya Atatürk Stadyumunun kapalı tribünün bir yanı Konyasporluların diğer yanı İdmanyurtluların idi.

Konya’ya gelen her takımın bu kapalı tribünde taraftarı olurdu.

Çünkü Konyasporlular maça para vererek girerler ama İdmanyurdu’nun rakibi hangi takım ise sonuna kadar onu desteklerler ve o takım ister Sebatspor olsun ister Babaeski adı ne olursa olsun rakip takım gol attı mı o tribün sevinçten yıkılırdı.

Niye İdmanyurdu gol yedi diye(!).

Aynı durum Konyaspor maçlarında da geçerli idi.

Ama çocuk kafam ile şunu görüyordum.

Konyaspor taraftarları bu maçlarda daha çok oluyordu.

Niye?    

Konya’nın zengin kesimi İdmanyurdu, gariban kesimi ise Konyasporlu idi.

………………..

Ortaokul ve lisenin ilk yıllarında ise artık işi tribünün holiganlığına kadar taşıyordum.

Bunun en canlı şahidim o yıllarda cep harçlığımız ile afiş yaptırdığımız konfeti aldığımız büyük çekirdek külahları içerisinde atomları, maytapları füzeleri tribüne soktuğumuz Ali Tolgay’dır.

Bugün yazılı görsel ya da sosyal medyada kahramanlık yapanlara soruyorum.

Siz hiç yağmurda gülle gibi ağırlaşmış 25 metrelik pankartı tellerden toplayıp omuzladınız mı?

O ıslak pankartın ağırlığı bir yana suyun teninize kadar işleyip akşama kadar titrediniz mi?

………

Sonra 70 li yılların sonunda spor muhabirliği işi başladı.

Peki sorarım size siz hiç takımları tünelden çıkarken rakip takım oyuncusuna rakip takımdan teşvik primi aldı diye belinizdeki silahı çektiniz mi?

(Konyaspor-Aydınspor maçı)

Rahmetli Konyaspor yöneticisi Mehmet İnanç bu olayın canlı şahidi idi.

Nur içinde yatsın.

Mekanı cennet olsun.

……………..

İşte 40 küsur yıllık Konya ve Konyaspor sevdamızın aşkımızın rüyamızın her basamağından alnımızın teri ile deplasmanlarda dayağı başımıza atılan kiremitleri ile kırık otobüs camları ile kat ettiğimiz kilometrelerce hasta olduğumuz maçları unutmadık.

Unutamayız

Allah aşkına bir insan elinde fotoğraf makinesi ile yediği dayağı unutabilir mi?

Kusura bakmayın şimdi gelin bu basamaklardan geçen kim varsa yakama yapışsın hesap sorsun. 

…………..

Konyaspor Konya’nın 1 numaralı sevdasıdır.

Konyaspor Konya’nın 1 numaralı tanıtımından vizyonuna markasıdır.

……………..

Konuyu Başkan Fatih Özgöikçen-İlhan Palut kavgasına getirmek nedir Allah aşkına.

Bu yolda dayak yiyen hasta olan silah çeken ve çekilen, spor yüzünden evine haciz gelen bir kişi olarak diyorum ki önce CAN.

Haklı haksız, doğru yanlış, o bu diye bir kavram SPOR da yoktur.

SPOR demek SKOR demektir.

………..

Tamam baştan söyleyeyim.

Konyaspor taraftarı Türkiye’nin en fedakar en çilekeş, en garip, en mazlum taraftarlarındandır.

Ve en duygusal taraftarıdır.

Bunu laf olsun diye demiyorum.

Bakın hepimizin şapka çıkarttığı Trabzonspor taraftarı asla ama asla duygusal değildir.

Gerçekçidir.

Başarı yoksa babasını tanımaz.

Ya biz.

Biz ise yüzümüze gülen, iki çift güzel laf söyleyen, bizimle öz çekim yapan, hele hele birde bizimle oturup bir etliekmek yiyip iki okey atan olursa onun için ölürüz.

Kimse kusura bakmayacak.

Konya’da futboldan basketboldan kazanılan para İstanbul’da yok.

Konya’dan giden ister teknik adam olsun isterse sporcu isterse kenar yönetim görevlisi eşek gibi pişman oluyor.

İsimleri başarıları ne olursa olsun Konya’da gördükleri itibardan aldıkları parayı ömürlerinde görmüyorlar.

…………

Allah aşkına bana söyler misiniz spor kamuoyu için Konya’dan rahat bir il var mı?

En çok para Konya’da var.

Zamanı günü saati geldi mi para tık.

İster yen istersen yenil tek bir protesto yoktur.

Hele hele Konya basını.

Konyaspor basını.

Her başarısızlığın ardından bahanelerimiz hazırdır…

“Hakem kötü, takım şansız, hava bozuk, zemin kaygan……”

………………

Size Özkan Sümer dönemlerini yazmayacağım.

Ya da Konyaspor’u tarihinde ilk kez 1.lige çıkartan Başkan Ahmet Öksüz’e Ali Ataman’a yapılanları hatırlatmayacağım.

Ya da Konyaspor için ağır ceza mahkemelerinde yargılanan bir Zühtü Coşkun abimizden söz etmeyeceğim.

Veya… Veya… Konyaspor yüzünden hastalanıp hayatlarını kaybedenleri, malı mülkünü, fabrikalarını, servetlerini kaybeden Başkan ya da yöneticileri de sıralamayacağım.

…………..

Bana göre kulübün 1 kuruşunu yemedikleri gibi yedirmeyen başarıları tartışılmasız bir Hilmi Kulluk (İlhan Hocayı da Hilmi Başkan ve yönetimi getirmişti değil mi?), bir Ahmet Şan bir Bahattin Karapınar, basketbolda bir Yunus Derebağ için kim bu yaygarayı yaptı?

Bu insanları bir kez bile anıyor muyuz?

Bu isim listesini rahmetli Ahmet Yüzbaşıgil’e kadar uzatırım.

Konuşurken bile hala arkalarından “iyi insanlardı” demiyoruz değil mi?.

Bırakın bu başkanları bu başkanların isimsiz kahraman ordusu yönetim kurulu üyeleri kimin umurunda.

Maalesef her fırsatta kendi değerlerimizle kendi ellerimizle kendi ağzımızla yok ettik.

Ve hızla yok etmeye öğütmeye devam ediyoruz.

Ne olur yapmayın etmeyin SPORDA BU KADAR DUYGUSALLIK YOKTUR…

……………

Tekrar tekrar soruyorum.
Yanılıyorsam ne olur beni düzeltin.

“Takımı şampiyon yap senin heykelin dikilecek” diye gazetelerde çıkan Ahmet Öksüz Bey değerli Belediye Başkanı sağ.

Hanginiz bir kez ofisine evine gidip selam verdiniz?

Bırakın selamı o yıl Konya Konyaspor taraftarı Ahmet Başkana oy bile vermedi.

Seçimi kaybetti

………….

Konyaspor’a tarihinde ilk kez Türkiye Kupasını kazandıran, Konyaspor’u tarihinde ilk kez Avrupa’ya taşıyan Aykut Kocaman’ı biz kovmadık mı? (!)

Arkasından davullar çalmadık mı?

……………

Konyaspor’a büyük umutlarla getirdiğimiz İsmail Kartal’ı gönderirken yere yatırıp dövmedik mi?

İsmail hocanın darp raporu alıp polise resmi başvuru tutanakları kurumadı ki.

…………….

Üzdüğüm kırdığım Konyaspor sevdalılarından tekrar tekrar özür dilerim.

Bu şehir önce kendi evladına sahip çıkmak zorundadır.

Elbette rahmetli Ahmet Çalık için ne yapılması gerekiyorsa sonuna kadar yapalım.

Ama Ahmet Çalık gibi trafik kazasında vefat eden bir Burhan Yüceaktaş için ne yaptık? Ne yapıyoruz?

Bu sütunlarda biz yazdık, ondan sonra Konyaspor kulübü hatırladı.

…………….

Lütfen biraz sabır.

Lütfen biraz sükûnet.

BU ŞEHİR BİZİM.

BU TAKIM BİZİM.

Yukarılardan bu yana yazmaya çalışıyorum.

50 yılda kimler geldi kimler geçti.

Ama sonuçta siz biz kaldık. Ve kalacağız.

Yüce rabbim hayırlı bir ölüm verirse bizim mezarımız bile bu topraklarda kalacak.

………….

Bu nasıl bir cümledir?

“İlhan hocam alacağın parayı son kuruşuna kadar al”

………….

Konya’da kimin bir kuruş alacağı kalmış ki?

Allah aşkına bu parayı kim ödeyecek peki?

Siz biz ödeyeceğiz.

………….

Konyaspor camiası adına ismi konumu durumu ne olursa olsun bir tek şey rica ediyorum.

Gelin ne olur önce kendi insanımıza sahip çıkalım.

Ve sahip çıkarken de adam gibi sahip çıkalım.

GÜNÜN OKKALI SÖZÜ

Tecrübe bir gözlüktür, onların sayesinde ikinci defa daha iyi görürsünüz.

NE ZAMAN ADAM OLURUZ?    

Empati yapmayı başarabildiğimiz zaman daha iyi ADAM oluruz.