“Mutluluk” bir zorunluluk değil

29 Mayıs 2024, Çarşamba 00:54

A+
A-

Mutluluk, bireyin yaşamına ait olumlu düşünce ve duygularıdır. Yaşamdan alınan doyumda en üst seviyedir. Son dönemlerde mutluluk, ulaşılması gereken nihai bir hedef olarak belirlenmiş ve herkes mutluluğa giden kestirme bir yol arayışına girmiş. Sizce bir formülü var mı mutluluğun? Ya da belli bir sınırı? Tabi ki yok, çünkü belli bir kalıba sığdırılamayacağı gibi nesnel bir olguymuş gibi de değerlendirilemez.

Benim gözlemlediğim, yeni neslin mutluluğu bir zorunluluk olarak algılaması. Bence bu algının oluşmasında en büyük etken sosyal medyada oluşturulmuş mutluluk çerçeveleri. Farkında mısınız? Sosyal medyada herkes ne kadar çok mutlu. Bu mecrada, vitrin gibi göz önüne sunulan bir yaşantı ya da bir anlık mutluluk görüntüsü, tüm hayatlarını böyle geçirdiklerine dahil bir algının zihinlere yerleştirilmesine neden oluyor. Çerçeve çok net: Sürekli gülen yüzler, yaşantılar pürüzsüz, hayat hep eğlenceli… halbuki bir çok insanın sosyal medyaya yansıtmadığı gerçek bir yaşantısı var. Onlarda, mutsuz olduğu, sıkıldığı, hatta tartıştığı, bizim yaşantımızdan farksız olmayan bir dünya içerisindeler. Mutluluğun kilit noktası, bu sabun köpüğü hayatlara özenmek yerine hayatta kendi değerlerimizi bulmak ve buna göre seçimler yapmak.

Öncelikle herkesin mutlulukla ilgili şunu kabullenmesini isterim: Mutluluk altı temel duygumuzdan biridir. Sadece öfke, korku, üzüntü, iğrenme ve kıskançlıktan farklı olarak pozitif bir duygudur. Yaşamdan keyif almanın altın kuralı sürekli bir mutluluk değil, diğer tüm acı tatlı duygularında bize ait olduğunun kabullenilmesi ve yaşantımızda onlarında yeri olması gerektiğidir. Tüm bu duyguları bir arada yaşadığımızda hakikat bir mutluluğa erişilebilir. Bazen kaygılı bir güne merhaba deriz ve kendimizi mutsuz hissederiz aslında bu daha temkinli olma görevi yükler beynimize ve olumlu sonuçlar alabiliriz. Bazen öfkeli hissederiz ancak adaleti aramakta etkilidir öfke. Kıskançlık sevginin göstergesidir. kaygı ya da kıskançlık gibi duyguları dozunda yaşamak her zaman zarar vermez. Bunlar da mutluluk gibi bize ait duygulardır. Mutluluğu ulaşılabilecek bir hedef olarak görmekten vazgeçelim. Mutluluk farkında olmaktır. Bazen iyi bazen kötü duygularımızın farkında olmak. Kötüyü yaşarken iyinin değerini anlamaktır mutluluk. Benliğimize ait olmayan bir geleceğin peşinde koşmaya çalışmak değil sahip olduklarımızın değerini bilmektir mutluluk. Geçmişin olumsuz duyguları ve geleceğin kaygılarıyla boğuşmak değil anı yaşamaktır mutluluk. Zaman zaman şikayet ettiğimiz sürekli aynı şeyi yaşadığımızı düşündüğümüz rutinlerimize şükretmektir mutluluk.

Platon'a iki soru sormuşlar:

Birincisi ;"İnsanoğlunun sizi en çok şaşırtan davranışları nedir"?

Platon tek tek sıralamış:

Çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler. Ne var ki sonrasında çocukluklarını özlerler.

Para kazanmak için sağlıklarını yitirirler.

Ama sağlıklarını geri almak için de para öderler.

Yarından endişe ederken bugünü unuturlar.

Dolayısıyla ne bugünü ne de yarını yaşarlar.

Hiç ölmeyecek gibi yaşarlar,

Ancak hiç yaşamamış gibi ölürler..

Sıra gelmiş ikinci soruya ; "Peki sen ne öneriyorsun"?

Bilge yine sıralamış;