NE KALIYOR ELİMİZDE?

Geçmişte Turizm Derneğinin tekelindeydi, Hazreti Mevlana ve anma törenleri.

Bu derneğin kurucuları aslen Erzurumlu olan Halıcı sülalesiydi. Kurucular arasında birkaç tanede Konyalı insan vardı.

Uzun bir dönem Konya’nın siyasi/sosyal/kültürel hayatına istikamet veren Halıcı sülalesi doğrusunu söylemek gerekirse, Hazreti Mevlana’ya moda tabirle” çökmüş” gibiydiler. O yıllar şehrin, ileri gelenlerinin Mevlana’ya yok denecek kadar az ilgi gösterdiği yıllardı.

 Bir Mehmet Önder vardı  bizim  unutmadıklarımız arasında. Önder, Çumra’nın, Karkın kasabasındandı. Burada Müze müdürlüğü görevinde bulunmuştu. Tam bir Mevlana meftunuydu. Okumayı/yazmayı çok seven bir insandı. Müze Müdürlüğü görevinden sonra ,Adalet Partisinin iktidarlarının birinde Ankara’da müsteşarlık görevinde de bulundu.

Hazreti Mevlana’ya yerelde ileri gelenlerin ilgisizliği, Halıcı sülalesini yıldızlarını parlattı. Turizm Derneği’ni kurdular. Mevlana Anma Törenleri uzun yıllar bu dernek marifetiyle yapıldı. Mevlana ile dernek özdeşleşmişti. Mevlana denilince Turizm Derneği,  Turizm Derneği denilince de Mevlana insanların aklına geliyordu.

Dünyanın tanıdığı Mevlana sayesinde, Halıcı sülalesi de ülkede ve dünyada tanınır hale geldi.

Giderek güç kazandı bu sülale.

Şehirde kendileri için yeni etki alanları açtılar.

Ticaret ve siyaset yaptılar.

Bu sülalenin büyüğü Feyzi Halıcı Adalet Partisi’nden senatör bile seçildi.

Süleyman Demirel,  Feyzi  Halıcı’ya  itibar yükledi ve ülke siyasetinde saygınlık kazandırdı.

Feyzi Halıcı,  önemli bir siyasi figür haline geldi. Siyasetin bazı alanlarında belirleyici oldu.

E, tabi şehirde kıskançlık başladı, bu durum karşısında.

Geçmişte Mevlana’ya ilgi göstermeyenler, ilgi göstermeye başladı.

Mevlana’yı o güne kadar sırf Türbe sananlar, derin birer Mevlanacı oldular.

Uyuyanlar, uyandı.

Turizm Derneği’ne ve başkanına karşı savaş naraları atılmaya başladı

Dernek ve başkanı  ve yakın çevresine doğru / yanlış sebeplerle bel altı vuruşlar yapıldı.

..Ve Mevlana Anma  Törenleri Turizm Derneği’nin elinden alındı ANAP hükümetinin ilk yıllarında.

Ta başından itibaren böyle olması gerekiyordu aslında.

Fakat Cumhuriyet Türkiye’sinde Mevlana’ya sağlığında Atatürk’ün ve İnönü döneminde de Milli Eğitim Bakanlığı yapan Hasan Ali Yücel’in gösterdikleri az sayıdaki ilgiyi, 1983 yılına kadar sağ /sol iktidarlar göstermedi. Bu anlamda piyasa boştu. Bunun farkında olan Halıcı Sülalesinin önderliğinde Turizm Derneği kuruldu. Kurucuların maksat dışı kazanımları da oldu mu? Elbette oldu. Şehirde uzun bir süre hakimiyet kurdular. Şan ve şöhret sahibi oldular. İyi para kazanan ticaretleri oldu. Siyasete girdiler, senatör oldular. Milletvekili seçilen oğulları bile oldu.

Mevlana Anma Törenleri Kültür Bakanlığı ve yerel yönetimler marifetiyle yapılıyor uzun bir zamandır.

Yeni dönemde ilk kazanım anma törenlerini potaların altından kurtarmak oldu.

Anma törenleri için iki büyük  güzel salon yapıldı.

Bu iktidar yaptı o salonları.

Fiziki  ve teknik anlamda yeniliklerin kapısı açıldı, Hazreti Mevlana’yı anma törenlerinin layik-i  vechile yapılabilmesi için.

Görkemli salonlarımız var ama  anma törenlerinde içerik hala rutin.

Her ne kadar yeni program eklentileri yapılmış olsa da, geçemedik rutini.

Artık tat vermeyen 40 yıllık rutin Ahmet Özhan’ın  yerine bile, bir yenisini bulup koyamıyoruz.

Sadece bir soru sormak  gerekirse…  Her yıl bir önceki yılın tekrarını geçemeyen  Anma Törenlerinden sonra Mevlana felsefesi ve öğretileri özelinde tarihe not düşen ne var?

Zenginleştirebiliyor muyuz, mevcut olanları?

Gelecek nesiller, geçmişte Hazreti Mevla’yı Anma Törenleri denilince neyi hatırlayacak acaba?

Bizim yıllardır her yıl Hazreti Mevlana’yı anma törenleri öncesinde ve sonrasında ısrarla “rutin” vurgu yapmamızın sebebi bu. Yani sığlık. Yani bitmeyen ve sıkıcı tekrarlar. Bırakın derinlik aramayı bir türlü sağlanamayan yenilikler. Derinlik olmalı oysa yüce şahsiyete yakışan.

Bitirirken soralım..

Törenler sona erdikten sonra ne kalıyor elimizde, unutulmayan?