O’ Gönüller Sultanıdır

Ümmeti olmakla şeref duyduğumuz sevgili Peygamberimiz, Hz. Muhammed (s.a.v.), kendisinden önceki peygamberler gibi sadece bir kavme veya millete değil, bütün insanlığa peygamber olarak gönderilmiştir. Kur’an-ı Kerim şöyle buyurur: “(Ey Muhammed!) Biz seni bütün insanlara ancak müjdeci ve uyarıcı olarak gönderdik; fakat insanların çoğu bilmezler.” (Sebe, 28.)

Yaşamı boyunca en kâmil davranış hareketlerini ortaya koymuştur. O, en terbiyeli bir çocukluk dönemi geçirmiş, hiç kimseye güvenip teslim edeme­dikleri en değerli eşyalarını O'na emanet ediyor­lardı. Bu yüzden Mekkeliler tarafından O'na daha çocukluk döneminden itibaren Muhammedü’l-Emin denmiştir.

Ebu Hureyre (r.a.) buyuruyor ki: Bir harpte, kâfirlerin yok olması için dua buyurmasını söyledik. Buyurdu ki: "Ben lânet etmek için, insanların azap çekmesi için gönderilmedim. Ben rahmet için (herkese iyilik için, insanların huzuru ve kurtuluşu için) gönderildim." Peygamber Efendimizin rahmeti ve merhameti böylesine âlem şümûl idi.

İnsanlığın her zaman ve mekânda Hz. Peygamber(s.a.v.)’in tebliğ ettiği ilâhî mesaja ve bu mesajın hayata aktarılmış şekli olan onun sünnetine ihtiyacı vardır. Cenâb-ı Hakk bir ayette Sevgili Peygamberimizin örnekliliğini şöyle ifade etmektedir. “Andolsun, Allah’ın Resülünde sizin için; Allah’a ve ahiret gününe kavuşmayı uman, Allah’ı çok zikreden kimseler için güzel bir örnek vardır.”(Ahzâb, 33/ 21.)

İnsanı hürriyete, adalete, huzur ve saadete kavuşturan, yaratılmışların en yücesi Sevgili Peygamberimizin ahlâki vasıflarından biride yapmış olduğu bütün işlerinde merhamet duygusunun son derece hassas olmasıydı. Hiç ağzından kaba bir söz çıkmamış, hiç kimsenin kalbini kırmamış, her hareketinde merhameti ön plâna çıkarmış ve bizlere merhamet etmemizi, merhamet etmeyene merhamet edilmeyeceği tavsiyesini bildirmiştir.

Dünyayı iman ve Kur’an nuruyla aydınlatan, canlı ve cansız bütün âleme Hakk’ın sesini duyuran, insanın insana kul olmamasını isteyen, Sevgili Peygamberimizin ahlâkının ne kadar önemli olduğunu Cenâb-ı Hakk, ayetleriyle bizlere bildirmiştir.

 “Allah’ın rahmeti sayesinde sen onlara karşı yumuşak davrandın. Eğer kaba, katı yürekli olsaydın, onlar senin etrafından dağılıp giderlerdi. Artık sen onları affet. Onlar için Allah’tan bağışlama dile. İş konusunda onlarla müşavere et. Bir kere de karar verip azmettin mi, artık Allah’a tevekkül et, (ona dayanıp güven). Şüphesiz Allah, tevekkül edenleri sever.”(Al-i İmran, 3/159.)

O’ gönüller sultanıdır, iki cihan güneşidir, insanlık bahçesinin kemal meyvesidir. Âlemlere rahmet olarak gönderilen muazzez Peygamberimiz (s.a.v.) vefâ, cömertlik, tevazu ve hayâda insanların en üstünüdür. En seçkin vasıflar ona aittir. Peygamber Efendimiz, cömertlikte zirve olmuş, cimrilik vasfıyla ise hiçbir zaman vasıflanmamıştır. Kur’an-ı Kerim’de Yüce Rabbimizin “Akrabaya, yoksula ve yolda kalmış yolcuya haklarını ver, fakat saçıp savurma”(İsra, 17/26.) emri doğrultusunda elinde bulundurduğu her türlü imkânı olmayanlarla paylaşmış ve asla cimrilerden olmamıştır.

İmam-ı Gazâlî (r.a.) Kimya-ı Saadet isimli kitabında şöyle buyuruyor: "Ebu Said El Hudrî (r.a.) buyuruyor ki:

Rasûlullah (s.a.v.) hizmetçisi ile birlikte yemek yerdi, hizmetçisi yorulunca yardım ederdi. Fakir zengin, büyük küçük kiminle karşılaşırsa önce selam verir, musafaha yapmak için mübarek elini önce uzatırdı, köleyi-efendiyi, zengini-fakir; siyahı-beyazı bir tutardı. Herkesle iyi geçinir, iyilik etmesini severdi. Güler yüzlü, tatlı sözlüydü. Söylerken gülmezdi, üzüntülü görünürdü. Nazikti, cömertti, israf etmezdi. Herkese acırdı. Kimseden bir şey beklemezdi."

Bir hadislerinde şöyle buyurmaktadır. “Merhamet etmeyene merhamet edilmez”(Tirmizi, Birr, 12.)

Sonuç olarak Sevgili Peygamberimizin Ahlâkı her yönden bütün insanlar için en güzel örnek olabilecek bir özelliğe sahip idi. Yüce Rabbimiz, âlemlere rahmet ve nur saçan bir kandil olarak gönderilen Hz Peygamber (s.a.v.) ’in hayatından fışkıran fazilet ışıklarıyla beraberce aydınlanmayı ve şefaatlerine bizleri nail eylesin.

Gönülden Muhabbetlerimle…