OSMANLILARIN DUALARI, GÜLBANKLARI VE AND?LARI(1)

Yüce Rabbimiz birçok âyetinde kendisine dua etmemizi ister ve insanın dua ile değer kazandığını bildirir. “Bana dua edin ki size icâbet edeyim”(1) , “Duanız ol­masaydı Rabbi­niz size ne diye değer ve önem versin”(2) Sevgili Peygamberimiz de şöyle beyan etmiş; “Allah dua edip kendisinden bir şey istemeyenlere gazap eder”(3)

Dua güçsüzün güçlüye ilticasıdır. Gurur ve kibirden uzak Osmanlı sul­tanları da her zaman için Allah’ın huzurunda bir hiç olduklarının bilincinde olmuşlar ve duadan geri durmamışlardır.

Kendisine taht nasip olan bir pâdişah için ilk yapılacak olan şey; Hz. Peygamberin dostu ve akrabası olan Eyüp Sultan Hazretlerinin makber-i şerifi önünde, nakıbül eşraf, şeyhülislâm veya Mevlevî dedesinin(4) duası ile kılıç kuşanma merâsiminin icra edilmesidir. Bu merâsimden sonra yeni pâdişah onlar gibi cesâretli, şecâatli ve metanetli olsun diye Fâtih, Yavuz ve Kanûnî­nin kabirlerini ziyaret eder ve dualarda bulunurlarmış.

Pâdişahların Duaları

Pâdişahların bireysel duaları da çok özlü ve içten yapıldığı için, nezd-i İlahide makbul ve müstecab olmuştur. Sultan l. Murad Hüdâvendigâr, l. Ko­sova Savaşından önce gâyet samimi olarak şu manzum duayı yapmış ve illâki şehit olmak istemiş:

Ab-ı rûy-ı Habib-i Ekrem için

Kerbelâ'da dökülen dem için

Şeb-i firkatte dökülen yaş için

Din-i mübin uğruna ben fedâ olayım

Neşri Târihinde anlatıldığına göre, l. Kosova Savaşı Osmanlı Târihinde çok önemli bir olaydır. Bu savaş Türk’ün varlık-yokluk mücâdelesidir. Bal­kanlarda yeni tutunmaya çalışan Osmanlı üzerine Haçlılar ittifak edip gel­mişler ve onları bir kaşık suda boğmanın azmi ve gayreti içindeler.

Bu du­rumu gâyet açık ve net gören Sultan l. Murad Hüdâvendigâr: “Bu gazada ya taht ola, ya baht ola ve tuli ömrümde bunca gazalar ki, itdüm gâyet-i bu ga­zada şehid olup iyi adla âlemden göçem ve her birliğin ahiri ölmek olduktan sonra, ne teşviş çekmek gerek.” Der ve şöyle dua eder:

“Ya İlâhi! Mülk ve kul senündür. Sen kime istersen virürsün. Ben dahi bir nâçiz, âciz kulunum. Benüm fikrümü ve esrarumı sen bilürsün. Mülk ve mal benüm maksadum değüldür. Bu araya kul karavaş için gelmedüm. Heman hâlis ve Muhlis Senün rızanı isterüm.

Yârab, beni bu Müslümanlara kurban eyle; tek bu Mü’minleri küffar elinde mağlup edip, helâk eyleme. Bunları mansur ve muzaffer eyle. Bunlarınçün ben canumu kurban iderüm. Tek Sen kabul eyle. Asâkir-i İslâm içün teslim-i rûha râzıyam. Tek bu Mü’minlerin ölümünü bana gösterme. İlâhi beni civârından mihmân idüp Mü’minlerin ruhuna benim ruhumu fedâ kıl. Evvel beni gâzi kıldun, âhir şahâdet rûzi kıl…”(5)

Savaş bitmiş, zafer kazanılmış, düşman kahredilmiş ama pâdişah sevi­nememiş, çünkü duası reddolunmuş, şehit olamamış, Cenâb-ı Allah o yüce mertebeyi nasip etmemiş… Bu duygularla melul, mahzun ve mükedder iken Miloş Obiliç isimli bir Sırp asilzâdesi “Ben gâlip sultanın elini öpmeye gel­dim” diye yaklaşmış, kalleşlik bilmeyen askerlerde buna müsâade etmişler ve sultanı hançerleyip şehit etmiş, böylece duası yerini bulmuştur.(6)

 Sultanın iç organları oraya gömülmüş, cesedi Bursa’ya getirilmiştir. İç organlarının gö­müldüğü yere oğlu Yıldırım Beyazid tarafından bir türbe yapılmış, asırlarca bu türbe Balkan Türklerinin hürmet ve ihtiram odağı olmuş, sultanın şahâdet yıldönümlerinde ve bayramlarda mahşeri kalabalıklar oluşmuş, hatimler inil­miş, Kur’anlar okunmuş, dualar edilmiş, mevlitler, salâvatlar okunmuş ve Müslümanlar burada rehabilite olmuşlardır.

 Sultan 2. Abdülhamid’in emriyle 1896 yılında onarılıp ziyaretçilerin kalabilmesi için yanına bir de selâmlık binası eklenen türbe, 1911 yılında Sultan Reşad tarafından da ziyaret edilmiş ve bu ziyaret sırasında bu ovada yaklaşık yüz bin kişilik muhteşem bir cema­atle namaz kılınmıştır.

Dipnotlar:

1- Gâfir Sûresi, 60.  

2- Furkân Sûresi, 77:

3- Tirmizî Daavât, c. 5, s. 3373, İbni Mâce c. 1, s. 3827.

4- Eva de Vitray, “Konya Hz. Mevlânâ ve Sema”, T.C.Kültür Bak. İl Kültür Md. Yay. Konya.s.83.

5- N.Kösoğlu,Türk Dünyası Târih ve Medeniyeti Üzerine Düşünceler”,Ötük. Yay.Ank.1997,s.124.

6- N.Kösoğlu,Türk Dünyası Târih ve Medeniyeti Üzerine Düşünceler”,Ötük. Yay.Ank.1997,s.124.