PANDEMİ GÜNLERİNDE BAYRAM

Uzun bir tatilin arifesindeyiz.

Tatille birlikte bayram.

Önümüzdeki hafta mübarek Ramazan Bayramı başlayacak.

Bu pandemi döneminde  3. Bayram olacak.

Geçen yılki Ramazan ve Kurban Bayramları ve önümüzdeki Ramazan Bayramı.

Eski bir türkünün sözlerini hatırladık, “bayram”ın arifesinde. Başka sanatçılar da söyllerdi o türküyü ama en çok da halk müziği sanatçısı Yıldıray Çınar’la özdesleşmişti türkü. O yanık sesiyle ve yanık yüzüyle daha bir güzel söyler ve dinleyenlerin gözlerini nemlendirirdi. Günümüzde yok böyle sanatçılar. Halktan, halkın değer ve duygularından kopuş şiir, edebiyat ve fikri alanda olduğu gibi, müziğin her dalında da yıkıcı etkisini gösteriyor yıllardır. Halkın önemli bir kesimi ve icracılar da fazla değeri olmayan bu sığlığa “sanat” diyor, iyi mi?

Bir eser, kalıcı olduğu zaman güzel olur, sanat olur.

Son yılların yeni nesil şairlerinden yürekleri hoplatan, sızlatan ve  çoşturan şiirler okuyabiliyor muyuz?

Edebi ve fikri eserler okuyabiliyor muyuz?

Kaliteli müzik yapılabiliyor mu?

Şayet yapılıyorsa ne kadar ve kaç yıl kalacak toplumun hafızasında?

Çok az yıl olmalı hem de çok az.

Eskileri okumak ve dinlemek bize daha çok keyf veriyor şahsen.

50 yıldır belki daha fazla da olabilir o unutulmayan bayram türküsünün sözleri yaşadığımız günlere tam da uygun sözler.

BAYRAM GELMİŞ NEYİME

ANAM ANAM GARİBEM

KAN DAMLAR YÜREĞİME

ANAM ANAM GARİBEM

Millet olarak yüreklere kan damlayan şu günlerde yine bir bayram bizleri bekliyor.

Bayram sevinci olacak mı?

Bayram sevinci yaşanacak mı?

Hiç sanmıyoruz.

En duyarsızlarımızın ve en gamsızlarımızın bile yüreğine koronanın kan  damlattığından şüphe edilmemeli.

Millet olarak milli bayramlar  ve daha başka müstesna günlerimizde olmasa da acılı günlerimizde birliktelik gösterip aynı duygu ve acıları yaşayabiliyoruz. Bu Türk insanına özel bir durum olmalı.

Bayram demişken..

“Nerede o eski bayramlar” yakınmaları ile geçti son yıllarımız.

En başta iletişim teknolojisi , bölünmüş aileler, aile içi iletişim yetersizliği  ve giderek azalan akraba-komşuluk ilişkileri nedeniyle eski bayramlar geri gelmemek üzere elimizden uçup gitmişti.

Kötünün en kötüsünü yaşıyoruz bugün.

“Beterin beteri” varmış meğer. “Nerede o eski bayramlar”dan, iki yıl önceki bayramlarımızı arama noktasına geldik.

Sahi nerde kaldı iki yıl önceki bayramlarımız?

Eskiden bayramların tadını daha çok ekonomik zorluklar kaçırırdı.

Eskiden bayramların tadını duyarsızlıklar, ilgisizlikler kaçırırdı.

Eskiden bayramların tadını nemelazımcılık ve kibir kaçırırdı.

Bunlar bugün de var. Üstelik çok daha fazlası var.

İnsan marifetinin neden olduğu bu olumsuzlukların yanısıra bir de korona var daha feci olan.

Bir araya gelme geleneğini sürdüren aileler bu bayramda da bir araya gelemeyecek.

Aile büyükleri ziyaret edilemeyecek.

Bayram sofraları kurulamayacak.

Evlerde çocuk sevinçleri, çığlıkları görülemeyecek.

Babaanneler, anneanneler  çocuklarına, torunlarına sarılıp öpemeyecek.

Babalar, anneler çocuklarını kucaklayıp öpemeyecek.

Büyükler küçüklerin gözlerinden, küçükler büyüklerin ellerinden öpemeyecek.

Daha başka mahrumiyetler de yaşanacak önümüzdeki bayramda.

“Nerede o eski bayramlar” derken, iki yıl önceki bayramlarımızı arar hale geldik.

Peki neden?

Şüphesiz ki korona.. Bunun yanısıra koronayı şımartan çok sayıda sorumsuz tavır ve davranışlar. Anlayacağınız insan.

Pandemili günlerde bayram.

BAYRAM GELMİŞ NEYİME! Vaziyet aslında tam da böyle. Aksini iddia etmek mümkün mü?

Vaziyet böyle olmasına böyle de gene de geri kalmak istemem.. Hadi adet yerini bulsun.. Bayramınız kutlu olsun. Bir dahaki bayramların bayram tadında olması için dua edelim, dua yetmez sorumlu da davranalım devlet ve millet olarak inşaallah.

YAZARIN NOTU: 19 Mayıs’a kadar küçük bir ara. O gün buluşmak üzere hoşçakalın,sağlıkta kalın.