PEKİ YA BİZİM KARNEMİZ !fa

Her anne baba çocuğunun karnesindeki notlarının yüksek olmasını ister…”Pekiyi”lerle dolu bir karne her anne babayı mutlu eder…Çocuğunun teşekkür, takdir alması anne babayı gururlandırır…

Çocuklarımızın karnelerine bakarken sol tarafta ders  notları, sağ tarafta da öğrencinin davranış notları vardır…Biz anne babalar elimize aldığımız karnenin önce sol tarafına  bakarız. Notlar istediğimiz gibiyse sağ tarafa da bakarız…Gurur duyarız onunla… Bağrımıza basarız… O sevinçle sarılırız ona…Eş dostun yanında da belki hava da atarız…Benim oğlum…Benim kızım…

Sol taraftaki ders notları istediğimiz gibi değilse, sağ taraftaki davranış notlarına bakma gereği bile duymadan basarız yaygarayı…”Oğlum bu nasıl karne!..Kızım bu notlar ne!...Yazıklar olsun sana!...” 

Çocuk istediğimiz gibi başarılıysa bizim çocuğumuz…İstediğimiz gibi değilse elimizin tersiyle bir anda iteleriz…”Yıkıl karşımdan!...”

Peki, biz anne baba olarak şunu hiç düşündük mü?  Bizim karnemiz nasıl? Yani biz de kendimize karne verecek olsaydık notlarımız nasıl olurdu?

 Sol taraftaki notlar şüphesiz ki şöyle olurdu: “Yedirme: Pekiyi; Giydirme: Pekiyi; Barındırma: Pekiyi” Bu notlarımız çok iyi, bu derslerden geçmek çok kolay…Çünkü her anne baba bu derslere çok çalışıyor.

Karnemizin sağ tarafındaki notlar nasıl? Çocuğuna en son ne zaman sarıldık? Ona en son “Seni çok seviyorum yavrum…” ne zaman dedik? Ona olan sevgimizi nasıl hissettirdik? Ailemizle oturup en son ne zaman sohbet ettik? Çocuğumuza kendisini bize anlatması fırsatını ona verdik mi? Onu nasıl dinledik? Karnemizin bu bölümündeki notlarımızın iyi olduğunu düşünüyorsak, sınıfımızı geçtik. Fakat buradaki notlarımız düşükse biraz kendimize dönüp, kendimizi değiştirmeliyiz. 

Çocuğumuz başarılıysa onu bundan dolayı tebrik edelim. Onunla gurur duyduğumuzu ona hissettirelim. Onun başarısından dolayı anne baba olarak 0nunla övünmek bizim hakkımız…

Çocuğumuz başarısızsa ona destek olalım. Başarısızlığının nedenlerini araştıralım. Bunda kendimize düşen payı da unutmayalım. İşte ana baba olmanın sorumluluğu burada kendini daha çok gösterir. Yani bu durumda da çocuğumuzla birlikte olmak,”Biz seni derslerinden dolayı değil, sen bizim çocuğumuz olduğun için seviyoruz.” mesajını verir. Bu davranışla, çocuğumuza kendisini değiştirme ve geliştirme fırsatı vermiş oluruz. 

Bir çocuğa verilecek en güzel destek ona güven veren bir anne babasının olduğunu hissetmektir…Ders başarısı önemlidir. Fakat ondan daha önemlisi, hayat başarısıdır…Hayat başarısının temelleri de ailede atılır…Bu temelin sağlamlığının en önemli harcı tutarlılıktır, güvendir, sevgidir, muhabbettir…Ne olursa olsun ailemizden, çocuklarımızdan, eşimizden muhabbetimizi , sevgimizi esirgemeyelim…Daha çok karneler alacağız…

      Bizim de karnelerimizin her zaman PEKİYİ olması dileğimle…