Peygamberimiz ve Çocuk

Bu yıl Diyanet İşleri Başkanlığımız Mevlid-i Nebi Haftası’nın temasını “Peygamberimiz ve Çocuk” olarak belirlemiştir.

Çocuk, Allah’ın aileye verdiği en değerli nimetidir. Evin neşesi ve ailenin geleceğidir. Kur’an’ın ifadesine göre “göz aydınlığı”dır (Furkan, 25/74).

Çocuk, Allah’ın anne ve babasına lutfettiği en kıymetli emanetidir. Çocuğun varlığı ve yokluğu imtihandır. Peygamberler Allah’tan hayırlı evlat istemişlerdir.

(İbrahim) “Bana sâlihlerden olacak bir evlat ver” (Saffat, 37/100)diye dua etmişti.

“ Ey Rabbimiz! Bizi sana teslim olanlardan eyle, soyumuzdan da sana teslim olacak bir ümmet çıkar.”(Bakara 2/128)

“Orada Zekeriyyâ rabbine dua edip dedi ki: "Rabbim! Bana tarafından temiz bir nesil ihsan eyle! Kuşkusuz sen duayı işitmektesin."(Âl-i İmrân 3/38)

“İbrâhim şöyle dua etmişti: "Rabbim! Bu şehri güvenli kıl, beni ve çocuklarımı putlara tapmaktan uzak tut! Rabbim! Beni ve soyumdan gelecek olanları namazı devamlı kılanlardan eyle; rabbimiz, duamı kabul et!” (İbrâhîm 14/35, 40).

İnsanın çocuklara duyduğu derin sevginin ondaki fıtrî duygulardan biri olduğunu açıklayan Kur’ân-ı Kerîm (Âl-i İmrân 3/14), bu eğilimi son derece tabii karşılayarak bütün müslümanların dualarında Allah’tan, kendilerine göz nuru olacak eşler ve çocuklar vermesini niyaz etmelerini ister:

“Onlar, "Ey rabbimiz!" derler, "Bize mutluluk getirecek eşler ve çocuklar bahşet; bizi günahtan sakınanlara öncü yap!"(el-Furkān 25/74).

Böylece insandaki neslini devam ettirme arzusu, İslâm’ın çizdiği sınırlar içerisinde kişinin kendisine ve bütün insanlığa faydalı olacak bir faaliyete kaynaklık yapar. Hz. Peygamber’in, “Evlenin, çocuk sahibi olun; ben kıyamet gününde ümmetimin çokluğu ile iftihar edeceğim” (Müsned, II, 72) meâlindeki hadisi de nesli koruyup geliştirmeye katkıda bulunmanın gerekliliğini vurgulamaktadır. (Hayati Hökelekli, Çocuk, DİA, c. 8, s. 355)

Peygamber Efendimiz de çocukları çok severlerdi. Hem kendi çocuklarına hem sahabe çocuklarına ve yetimlere çok önem verirlerdi. Onları sever, dinler ve onlara çok değer verirdi.

“Küçüğümüze merhamet etmeyen, büyüğümüze saygı göstermeyen, iyiliği emredip kötülükten sakındırmayan bizden değildir.”(Tirmizî, Birr, 15) buyururlardı.

Peygamberimiz, sadece kendi çocuklarını değil bütün çocukları severdi.  Peygamberimizin azatlı kölesi Zeyd’in oğlu Üsame (ra.) diyor ki: “Peygamberimiz beni alır bir dizine, torunu Hz. Hasan’ı da alır öbür dizine oturturdu. Sonra bizi sinesine basarak: “Allah’ım! Bunlara merhamet et, çünkü ben bunlara merhamet ediyorum.” derdi (Buhârî, “Edeb”, 27).

Enes İbn Malik (r.a.) anlatıyor:

“Çocuklara Peygamberimizden daha fazla şefkat ve merhamet gösteren kimseyi görmedim.

Oğlu İbrahim Medine’- nin yaylasında bir süt anneye verilmişti. Peygamberimiz, biz beraberinde olduğumuz halde, o eve gider oğlunu ziyaret ederdi. Ev tüterdi. Çünkü İbrahim’in sütbabası demirci idi. Peygamberimiz çocuğu alır öper, sever, okşar sonra dönerdi.” (Müslim, “Fedail”, 15).

Peygamber Efendimiz, İslam’a göre her çocuğun günahsız ve tertemiz İslam fıtratı üzere doğduğunu açıklamıştı: “Her doğan çocuk, İslam fıtratı üzere doğar, sonra annesi ile babası onu Yahudi, Hristiyan veya Mecusi yaparlar.”(Buhârî, Cenaiz, 80).

 Peygamberimiz anne ve babanın çocuklarına iyi bir terbiye vermesinin üzerinde dururlardı: “Hiçbir anne ve baba çocuğuna güzel terbiyeden daha üstün bir bağışta bulunmuş olamaz”(Tirmizi, Birr, 33);“Çocuğun ana babası üzerinde hakkı, ona iyi bir eğitim ve iyi bir isim vermesidir.” (Heysemi, Mecmau’z-Zevaid, 8/47).

“Resûlullah’a namazın çocuğa ne zaman emredileceğinden sorulmuştu: “Çocuk sağını solundan ayırmasını bildi mi ona namazı emredin.” buyurdu.” (Ebû Dâvûd, Salât, 26)

Çocuklara beddua edilmesini yasaklamıştı: "Nefislerinizin aleyhine dua (beddua) etmeyin, çocuklarınızın aleyhine de dua etmeyin, hizmetçilerinizin aleyhine de dua etmeyin. Mallarınızın aleyhine de dua etmeyin. Ola ki, Allah’ın duaları kabul ettiği saate rast gelir de istediğiniz kabul ediliverir.” (Ebû Dâvûd, Salât, 362)

O halde mevlid-i nebi haftasında Sevgili Peygamberimizin çocuklara verdiği önem üzerinde daha çok duralım. Allah’ın bize en değerli nimeti ve emaneti olan çocuklarımızı göz bebeğimiz gibi koruyalım. Güzel bir dini ve ahlaki eğitim ile onları yetiştirelim. Allah’ı, Peygamberini, dinini, vatanını, milletini ve İslam alemini seven ve canı gibi koruyan nesiller olarak geleceğe hazırlayalım.

Ne mutlu hayırlı evlat yetiştiren anne ve babalara!