Sivrihisar’ı gezerken Konya’yı düşünmek

“Neler neler bulursun, gezsen Anadolu’yu”

Güzel söz. Hem günümüze de çok uygun. Malum döviz fiyatları ile yurtdışına kaçmak yürek ister; gerçi benzin fiyatları ülke içindeki uzak mekan gezilerini de zorlaştırdı ama ölmedik şükür, madem ki “çok yaşayan değil çok gezen bilir”; hem Pandemi ile kısıtlanan insanoğlu gezmek de ister: soluğu şimdiye kadar belki yüz defa yanı başından geçip gittiğimiz Sivrihisar’a çevirdik bu hafta sonu.

Sivrihisar’ı yakın illerin gezi destinasyonuna aldıran malum TV dizisinin çekim yeri olması. Çok gezen vardı. Aklıma Konya’da yapımı süren çok önemli bir eser “TRT Uluslararası Film Platosu” geldi, bu dev eserin kentime kazandırılmasında emeği olanlardan Allah razı olsun; değerlendirmeyi başarırsak bitince Konya’ma çok şey kazandıracak.

Sivrihisar’da “Açık Hava Heykel Müzesi” “Nasrettin Hoca Müzesi” ve “Kilim Müzesi” var.

Kilim Müzesi’nde gayet  nitelikli hediyelik eşyalar (küpe, bilezik vb) yanında elbette kilim ve seccade, heybe türü el emeği, göz nuru eserler de satılıyor. Konya’mı bir müzeler kenti yapamadık maalesef. Yıllardır konuşulan, neredeyse on yıl önce yapılması planlanan Halı Müzesi yapılamadı nedense. Oysa depolarda nadide tarihi eser halılarımız olduğu bilinir. Artık unutturduğumuz Lâdik halılarımız ülke genelinde vitrinlerde yer almıyor. Belediyemiz canlandırdı, üretimini yaptırıyor bildiğim kadarıyla ancak tanıtımı ve satış yerleri yetersiz. 2019 yılında Hz. Mevlâna Anma Törenleri’nde Mevlâna Kültür Merkezi’nde satış standı yoktu mesela, sorduğumda Kültürpark’ta satıldığı söylendi; saklamayı beceriyoruz diğer bir çok nadide zenginliğimizi sakladığımız gibi. Karapınar Tülü’sü mesela. Yıllar önce Karapınar’da aramış, satın almayı becerememiştim bulamadığım için; Sivrihisar Kilim Müzesi’nde sergileniyordu Tülü. Unuttuğumuz, unutturduğumuz bir diğer dokuma zenginliğimiz, umarım gün yüzüne çıkar yeniden.

Konya’ma uzak doğu işi ucuz hediyelik eşyalar yakışmıyor, 3 liraya şeker satmanın yakışmadığı gibi. Konya’m bir çini sanatları kenti, Belediyemiz de üretim yapıyor; yanı başımızda Üniversitelerimizin Tasarım Bölümleri var, nitelikli, farklı ve değerinde satılacak hediyelik eşyalar bazı otellerin içinde stand açan usta ellerin ürünlerinin satış yerleri ile kısıtlı kalmamalı; yeniden hayat bulmakta olan Altın Çarşı artık hangisini seçeceğimize  karar verilmesi zor nadide hediyelik özgün ürünlerin de satış merkezi olmalı.

Bir kent hakkında olumlu ve olumsuz görüşü etkileyen en önemli konu trafik, esnafın yaklaşımı, elbette kitle ulaşım hizmetindeki taksici/dolmuşçu erbabı. Sivrihisar’da esnaf çok saygılıydı, halk çok konukseverlik gösteriyordu. Konya’mda beş yıldızlı otellerin önünde hizmet veren taksici esnafı ve otel görevlileri bile maalesef  Konya’mın zenginlikleri hakkında yeterli bilgiye sahip değil. Açılmamış olsa da TRT Film Platosunun yeri hakkında bilgi sahibi değillerdi örneğin. Otellerimizde Konya yakın çevre gezi imkanı sunan turlar ve organizasyonlar yok maalesef, unutmayın Konya’mda konaklayan herkes özel aracı ile gelmiyor. Otellerde gene yıllardır konuşulan Konya Gezi Rehberi türü ürünler de sunulmuyor. Sadece Kelebekler Vadisi tanıtılıyor.

Belediyelerimiz gençlerimizi Çanakkale’ye taşıdı yıllarca. Tarihimizi bilmemiz gerek, gerçekten çok doğru bir adım. Bir zamanlar otobüs kiralama ihalesi yapıldığını hatırlıyorum öğrencilerimizi ilçelerimize  tanıtma gezilerine götürmek için. Kesinlikle devam etmeli. Hepimiz birer turizm görevlisi gibi davranmalıyız ama bunun için de önce kentimizin güzelliklerini kendimiz bilmemiz gerek. Bu konuda eksiğimiz var alınılmasın ama gerçek bu. Sosyokültürel ve sosyoekonomik yönden bir sıkıntısı olmayan nice arkadaşım kentimin güzelliklerine adeta gözü kapalı yaşıyor. Eflatun Pınarı, Meke Gölü gibi özel mekanları bırakın tüm yerli turistlerin koştuğu Kelebekler Vadisi’ne bile yolunu düşürmeyen; Çatalhöyük’e uğramayan dostlarım var. Bizim yaş grubumuzdan geçmekte bari gençler kentimin güzelliklerine vakıf olsun  ve tanıtsın.

Kentimin girişine Konya’mın önemli mekanlarını hatırlatan unsurlar yapılmış, güzel ama yetersiz. Tanıtımı ihmal etmemeliyiz. Değerlerimizi ön plana çıkaracak adımlar atmalı, cazibe merkezi olabilecek eserlerimizi çoğaltmalıyız. Aklım hep takılı, yıllar öncesinin planlarındandı; II.Kılıçaslan Köşkü kazısı ne zaman bitecek; Alâaddin Tepesi ne zaman açık Hava Müzesi haline gelecek ve  Büyükşehir Belediyemizin yıllar önce başlattığı Beyşehir Kubadabad Saray Kazıları ne durumda? Hani Gastronomi Kenti olacaktık diye sormuyorum bile,  bizden sonra hedef belirleyen kentler bile Unesco ağına dahil oldu, cevabı içimde hicran zira. Potansiyellerimizi keşfetmemiz ve keşfettirmemiz dileğiyle.