Sonbaharla Vedalaşırken …

Mevsimlerden en güzeli hangisi diye sorsalar herkes farklı bir mevsimi söyler. Kimi yaz, kimi de bahar der. Fakat pek az insan için sonbahar dört mevsim arasında en güzelidir. Çünkü sonbahar mevsimi biraz hasret, biraz gözyaşı, biraz da yarım kalmışlık gibi nitelendirilir. 

Sonbahar…

Hem sondur, hem bahar…

Bir döngünün içine sıkışmış, çelişkilerle beslenen büyük bir meseledir. Kimi zaman ömrün son dizelerinin habercisidir, kimi zaman rengarenk yaprakların. Ama en yakın arkadaşı hüzündür; sıkıca bağlanmıştır mevsimin değişen görüntüsüyle.

Sonbahar üzerine neler yazılmadı ki...

Herkes gönlüne düşeni ya bir deneme ya da bir şiirle dile getirdi. Kimi zaman sevinç, kimi zaman heyecan kimi zaman da bir hüzün, satırdan satırlara yansıdı.

Sonbahar hüzün mevsimidir ve adeta hüzünle et-tırnak olmuştur. Yeşilden sarıya, hayattan ölüme geçişin iklimidir sonbahar. Yazla kışın savaştığı ve her zaman aynı akıbetle sonuçlanan zamanın adıdır sonbahar.

Hepimizin ortak bir derdi mi var bu sonbaharla?

Sonbahar; kâinatın şöyle kendini silkeleyip, üstündeki ağırlıkları attığı, tüm halılarını yıkayıp boya badana yaptırdığı, yeni bir yaşama başladığı zaman dilimi. Yemyeşil ağaçların yaprakları sararıp düşünce üzülüyoruz, kayıp gibi görüyoruz biz sararmış yaprakları. İnsanoğlu zaten giden her şeye üzülür, yeter ki gitmesin

Sonbahar, adeta vedayı, ayrılığı anımsatır. Sanki bir göç başlar uzak diyarlara...

Hüzünlü bir ayrılık gelir akla, güz yağmurları dolar damla damla sinesine insanın. Yıkık dökük bir beden, yazdan kalma umutlar, sararmış düşler…

İnsanın kırkından sonraki ömrü aslında sonbahardır yani hazandır.

Benzi sararmış, ruhuna hüzün çökmüş, gözleri bakarken ufuklara olgunluk yolunun sonuna bağdaş kurmuştur insan. Bundan sonrası bedende ve zihinde dinlenme zamanıdır. Kimine göre de sonbahar bir hüzünlü şarkı, bir şiirdir, romandır.

En duygulu şiirler sonbaharda yazılırken, en hüzünlü şarkılar güzün söylenir. En güzel renkler sonbaharda boyanır ressamlar tarafından.

Evlerde kış hazırlıkların başladığı, turşuların yapıldığı, hasat vakti, bağ bozumudur sonbahar. Mis gibi kokan pekmez köpüğü gibi kabarırken ruhunda aşklar insanın aslında yeni bir umudunun da var olduğudur geleceğe dair. Çünkü her bir bitiş yeni bir başlangıç demektir. 

Rengârenk cümbüş sonbahar…

Sonbahar bitkilerin tüm renklerini görebildiğimiz bir mevsim. Bir bitkinin yaşam döngüsü içinde ilkbaharda yeşil, sarı, kırmızı yapraklarla başlayan yaşam, sonbaharda sarı, kırmızı ve kahverengiye dönerek son buluyor.

Karışık ağaçlardan oluşan bir ormana gittiğinizde her bir ağacın elbiselerinin yeşil rengini sarı veya mor renge dönüştürdüğünü görürsünüz. Bu renklilik bize hüzün yanında huzur da verir. Daha sonra yapraklar havaların soğuması ile dökülmeye başlar. Yere düşen yapraklar arasında sarı, kahverengi ve mor renkli yaprakların üzerinde yürümek de size aynı hüzün ve huzuru verir

Turuncular, kahveler, sarılar, griler, siyahlar. Doğanın sesi, rengindedir. Bize rengi ile seslenir doğa. Turuncu bir nota tutturur. Enerjik şarkılar söyler bize. Sarı coşkulu ve mutlu şarkılar söyler. Kahverengi doğallığı temsil eder, kararlılık barındırır içinde. Kahverengi bize oradan güzel kararlılık dolu marşlar söyler, doğal ve içten.

Sonbahara en çok yakışan renk …

Sarı, hüznün ve sonbaharın rengidir. Sonbahar mevsiminde ağaçların yaprakları sararıp döküldüğü için sarı, genellikle sonbahar ile özdeşleştirilir. Hazan mevsimi olarak geçen lirik şiirlerde sarı rengi, ayrılık, özlem, hasret gibi temalar ile birlikte işlenir.

Güneş çok yorulmuştur yazdan, kendi sıcağından, pek görünmez olur, kararsız şuleleriyle dünyaya burun büker. Aslında sonbahar doğa için bir nimettir. Tabiat sararır, insan ruhu gizli bir anlatımın tesiri altında düşüncelere kapılır. Sonbahar, insanı derin düşüncelere sevk eder, hep ölüm hatırlanır. Ölüm korkusu sarar yürekleri.

Göç ve yolculuk vaktidir sonbahar mevsimi. Bu mevsimle birlikte göçmen kuşların sıcak diyarlara yolculuğu başlar. Bataklıklar, sazlıklar, göller ve ormanlık alanlarda göç telaşında olan kuşlar için de hüzün mevsimidir.