“SPOR ŞEHRİ KONYA,” PEKİ SPOR VAR AMA KONYA NEREDE?

Dün güne spor dostu Türkiye’nin değil Dünyanın gıpta ettiği isimler ile başladık.

Oradan 10 bin kişilik spor salonuna geçtik.

Salon cıvıl cıvıl.

Basın toplantısından salona Türkiye tekvandoda yaklaşık 4 bin sporcusu yöneticisi antrenörü ile Konya’da.

Ama Konya nerede?

Durun işi baştan alalım.

Biraz açalım.

Federasyon Başkanı Prof. DR. Metin Şahin Konya’nın yetiştirdiği gencecik bir sporcu iken buradan millîliğe oradan da hayatta kendisinin dahi hayal edemeyeceği yerlere ulaştı.

Metin Şahin Milli olduğu zaman o gün çalıştığım Türkiye Gazetesinde siyah-beyaz fotoğrafla bir haberi çıkmıştı ve bende götürüp kendisine o gazeteyi vermiştim.

İşte o Metin Şahin bugün Dünya Taekwondo Federasyonu Yönetim Kurulu Üyesidir.

Yanılmıyorsam Başkan vekilidir.

Kendisi sadece burada değil Avrupa Taekwondo Birliği Yönetim Kurulu Üyesi ve Asbaşkanı, Balkan Ülkeleri Taekwondo Birliği Başkanıdır.

Yani Dünyanın neresine giderseniz gidin insanların önünü iliklediği saygı duyduğu takdir ettiği bir isimdir.

Gerçi o gençlik yıllarından bugüne geldiğimiz zaman dün kendisini izlerken artık metni gözlük takarak okuyan olgun bir spor efsanesidir Metin Şahin.

Şimdi Sayın Başkanla önce basın toplantısı ardından salona geçtiğimiz zaman yanında Spor İl Müdürü Abdurrahman Şahin Bey ve ASKF Genel Başkanı Remzi Ay abimiz vardı.

Başka…

Başka kimsecikler yoktu.

Niye ki?

Diyeceksiniz ki peki Konya’yı yönetenler nerede?.

Durun hemen üzülmeyin.

Onlar elbette gelecekler,

Ne zaman?

Onlar son gün madalya törenini için 15 dakikalığına salona gelecekler.

Madalyaları takacaklar.

Fotoğrafları çektirecekler.

Hepimiz alkışlayacağız.

Boy boy gazetelerde sosyal medyada fotoğrafları yayınlayacağız.

Oldu da bitti maşallah diyeceğiz…

……….

Tarihini tam hatırlamıyorum yine Güreş Dünya Şampiyonası Konya’da

………….

Basketbolda Türkiye Kupası final maçları Konya’da

……………

Konyalı başkanlar, Konyalı etkili yetkili spor adamları dev organizasyonların Konya’da yapılabilmesi için büyük uğraşlar veriyorlar.

Binler on binler Konya’ya geliyor. 

Şehrimizde belli bölgelerde çok büyük hareketlilikler yaşanıyor.

Belediyelerimiz bu organizasyonlara büyük maddi destekler veriyorlar.

………..

Bakın bunlar kusursuz ve muhteşem şekilde tıkır tıkır aksaksız noksansız işliyor.

Peki KONYA nerede?

Siz kimi kastettiklerimi anlıyorsunuz değil mi?

Konya’nın tabanında her şey var.

Alt taraf cıvıl cıvıl hareketli.

Sıkıntı üstte.

Sıkıntı samimiyetsizlerde.

2023 Konya SPOR Başkenti.

Allah izin verirse o günleri görürsek Konya bu yıl görmediği sportif faaliyetleri görecek.

Ama iz bırakmada tarihe not düşmede sadece bizim yazılı basında şişirdiklerimiz kalacak.

……………..

ADEM SEREN VE

ASRİAD’ÇILAR

Dün sabah turladıktan sonra öğlene kadar arada kalan dar vakitte ASRİAD ekibi vardı.

Adem Seren, Mehmet Bircan ve Fuat Çatal ile kısa bir sohbet ettik.

Gelecek hafta yapılması hedeflenen Ticaret Çalıştayı üzerine konuştuk.

GELİN BU YAŞANMIŞLIĞI

BİR KEREDE BİRLİKTE

OKUYALIM MI?

Selalar verilmeye başladı.

O zaman dünü şu hikaye ile noktalayalım.

…………….

Adamın biri akşam iş çıkışı eve gitmek üzere yola çıktı. 

İşyeri ile dolmuş duraklarının arası çokta uzak sayılmazdı.

Paltosunun cebinden bir sigara çıkardı yaktı. 

Derin bir nefes çekti ve yürümeye başladı.

Akşam trafiği her yer karışık, sıkışıktı.

Kısa bir zaman sonra dolmuş duraklarına vardı.

Köşede seyyar bir balıkçı bağırıyordu.

“Hadi istavrit 5, istavrit 5.”

Adam, akşama balık yemek iyi olur. Hem kızı da eşi de balığı çok sever diye aklından geçirdi, balıkçıya yöneldi.

“Kardeş, ver bakalım dedi 1 kilo istavrit.” Diye keyifle seslendi.

Balıkçı, her zamanki gibi uyanıklığını yine yapmak istedi;

“Beyim 1,5 olmaz mı?” deyince adam gülümsedi, sesini çıkarmadı.

Balıkçı “canın sağ olsun beyim!” dedi, balığı bir buçuk doldurdu.

Balıkçı balıkları tartarken tezgâha adamın yanına ürkek adımlarla yaşlı bir teyze yaklaştı.

Üzeri başı halini anlatırcasına eski, püsküydü.

“Evlat!” dedi “Bana da balık alır mısın? “

Hiç düşünmeden; “Tabi teyzeciğim!” dedi balıkçıya seslendi; “Balıklar 3 kilo oldu, bir bana 2 teyzeye tart bakalım.”

Balıkçı balıkları poşetlere koyarken adam teyzeye döndü; ”Teyze, balık tamam da bunun yanında ekmek de lazım. Ekmeğin var mı? diye sordu.

Yaşlı kadın sessiz kaldı önce, bir an takıldı ağzından sözler çıkmadı sanki. 

Zorla kısık bir sesle; “Yok evladım” dedi.

Adam Koştu bir çırpıda o yoğun trafiğin içinden sıyrıldı, markete girdi, 4 tane ekmek alıp geldi.  Ekmekleri de balıkları almış olan yaşlı teyzeye verdi.

Sonra; “Teyzeciğim başka bir ihtiyacın var mı?” diye sordu.

Kadın, elini yırtılmaya yüz tutmuş kim bilir kaç yıllık olan pardösüsünün cebine attı, adamın gözlerine baktı, utandı, ezildi. Elinde olmadan bunu belli ediyordu.

Adam gülümsedi; ”O ne teyzeciğim bir bakayım!” dedi.

Kadın cebinden bir ilaç şişesi çıkardı;

Evladım bir de şu göz damlam var!” almayalı 2 ay oldu. Gözlerim gittikçe kötüleşiyor!” dedi.

Teyzenin elindeki şişeyi kaptı, hiçbir şey söylemeden eczaneye koştu.

Tüm bunlar gerçekleşirken balıkçı şaşkın gözlerle olan biteni izliyordu ve duygulanıyor bir garip oluyordu.

Balıkçı, tezgâhında her zaman ilişik duran tabureyi aldı, teyzeye verdi;

“Otur teyze o aslan parçası gelene kadar!” dedi.

Teyze teşekkür ederek tabureye oturdu, önüne baktı.

Adam eczaneye girdi; “Bu ilaçtan var mı?” diye sordu. Eczacı ilacı raflarda ararken adam dönüp teyzenin orada olup olmadığını kontrol etti.

Balıkçının teyzeye tabure verip oturttuğunu görünce içinden; “Ah be, dedi ah yurdum insanı. “

İlacı aldı balıkçıya doğru gitti, ilacı teyzenin eline tutuşturdu

“Başka eksiğin var mı? Dedi sonra elini cebine attı, ne kadar parası varsa teyzenin avucuna sıkıştırdı, yaşlı kadının elinden öptü, evine uğurladı.

Kadın yolda giderken adama dua ediyordu;

“Allah Razı olsun evladım!” diye hem tekrar ediyor hem de mutlu bir yüz ifadesiyle ağlıyordu.

……………

Adam tam dolmuşa yönelecekken durdu ve balıkçıyla göz göze geldiler.

Bu olaylar olurken balıkların parasını vermeyi unutmuştu. 

Dahası tüm parasını yaşlı kadına vermişti.

Balıkçı adama baktı gülümsedi; ”Hadi abi uğurlar olsun!” dedi.

Konuşmaya gerek yoktu, durum meydandaydı, konuşmadan anlaştılar.

Adam, iyi akşamlar diledi dolmuşa yöneldi.

Birkaç adım daha attı yine durdu.

Cebinde ne dolmuşa binecek ne eve ekmek alacak parası vardı.

Düşündü, şükretti haline, zaten şunun şurası evi de en fazla uzak değildi, sadece bir yarım saat yürüyecekti.

Hafiften bir yağmur çiselemeye başlamıştı.

Sakin adımları hızlandı, hızlandı, hızlandı.

Köşedeki telefon kulübesinin önünde durdu.

Cüzdanından pek fazla kontörü kalmadığı için telefon kartını çıkardı, çevirdi tuşları…

Telefona kızı çıktı. “Babacığım neredesin? diyordu meraklı meraklı.

Adam “Yavrum geliyorum annene söyle bu akşam balık yiyeceğiz.” dedi

Adam tekrar eve yöneldi yağmurda artmıştı.

Sıkı sıkı tuttu balık poşetini, bir eliyle rüzgârda uçuşan paltosunun yakasını kavradı yürüdü, yürüdü…

Durdu yine kafasını göğe kaldırdı;

“ALLAH'ım, dedi sana şükürler olsun. “

Ne olur bana bu güzel rastlantıları hep nasip et!” diye dua etti.

Mahzunlaştı, yanağından akan yaşlar caddelerde akıp giden yağmura karıştı..

Rabbim böyle insanların sayısını çoğaltsın inşallah

………….

GÜNÜN OKKALI SÖZÜ

Ne kadar zengin olsanda bir insanın sevgisine muhtaçsın. Hayat “para” ile değil “sevgiyle” anlam bulur.

NE ZAMAN ADAM OLURUZ?

Türbe önünde ve arkasında ki trafik keşmekeşliğine köklü bir çözüm getirebildiğimiz zaman daha iyi ADAM oluruz.