Tarifsiz his…
02 Kasım 2024, Cumartesi 00:03Yakınını kaybetmenin acısı, tarifsiz bir duygudur. Bir yanımız eksilir, bir boşluk açılır, bir daha dolmayacak bir boşluk... Bu acı, diğer acılardan farklıdır çünkü kaybın geri dönüşü yoktur. Yaşadığımız onca an, hatıralar, gülüşler, sözler birden geçmişe hapsolur. Elimizden kayıp giden bir yolda yürürken, arkada bıraktıklarımızı geri getirememenin derin sızısını hissederiz.
İlk günler o kadar ağır geçer ki, sanki hayat durmuştur. İnsan, kaybettiği kişinin yokluğuna alışmaya çalışırken, kendi iç dünyasında bir savaş verir. Zamanın iyileştireceği söylenir hep; ama aslında, zaman sadece acıya dayanmayı öğretir, acıyı geçirmez. O kişiyle dolu hatıralar yavaş yavaş birer teselliye dönüşür belki; ama yine de hiçbir şey onun varlığının yerini tutmaz. Yokluğu kabullenmek, en zor basamaklardan biridir. Yaşanan her özel gün, her kutlama, her güzel an, o kişiyi hatırlatır. İnsan ister istemez 'Keşke burada olsaydı' der. Sevdiklerimizin kıymetini, onları kaybettikten sonra çok daha iyi anlarız. Hayatta olduğumuz sürece sevdiklerimize zaman ayırmanın, onlara sevgi göstermekten çekinmemenin, onlarla daha fazla anı biriktirmenin önemini fark ederiz. Sonunda bu kayıplar, bize hayatın kısa ve kıymetli olduğunu hatırlatır. Kederi içimizde taşırken, hayata devam etmek, sevdiğimiz kişiyi anılarımızda yaşatmak, belki de onlara olan sevgimizin bir yansımasıdır. Bu kaybı yaşamak, insana her şeyin geçici olduğunu, sevdiklerimize sarılmanın ne kadar değerli olduğunu öğretir. Geriye dönüp baktığınızda, keşke dediğiniz anlar vardır belki, ama artık o “keşkeler” yerine yeni farkındalıklarla hayatınıza yön vermeye çalışırsınız. Kaybettiğiniz kişi, artık sizin için bir “kılavuz” gibidir. Hayat yolunda, onun yokluğunu hissederken bile ondan aldığınız güçle ilerlemeye devam edersiniz. Ve belki de en önemlisi, bu acı insanı biraz daha derinleştirir, biraz daha olgunlaştırır. Sevdiklerinizin kıymetini bilmek, küçük anların değerini görmek, hayatta şefkat ve anlayışla dolu ilişkiler kurmak, bir daha hiç gelmeyecek olan o sevgi dolu bakışı hep anımsamak... Bunlar, bu kaybın bize bıraktığı değerli miraslardır.
Yorum Yazın
E-posta hesabınız sitede yayımlanmayacaktır. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişdir.