TEK BAŞINA BİR HİÇSİN

Üzülme!!! Hiç olabildiysen eğer herşey olabilme potansiyeline sahipsindir. 

Doğduğumuzdan beri bize yüklenen misyonlar, etiketler, ünvanlar, bize verilen yeteneklerin abartılması, egomuzu besleyen herşey bizim gerçekten kim olduğumuzu perdeleyen etmenlerdir. Sahip olma güdüsünü yakıt yapan EGO için ise paha biçilemez  yakıtlardır. 

İnsanın zamanla doyurmakta zorlandığı, arayışların çoğaldığı, tatmin duygusundan uzaklaştığı, kısaca kendi ruhuna  dokunmaktan, kendi olabilmekten uzaklaştığı her an aslında hiçliğini unuttuğu hatta unutturulduğu zamanlardır. Çünkü seytanın en sevdiği günah olan ‘’KİBİR’’ özellikle bu dönemde daha da elini kolunu sallayarak geziyor. Özümüzde kim olduğumuzu unutmamız için mükemmel hayatlar diye yutturulan, peşinde koşturulan sosyal medya ve ekranlara kilitlenmiş durumdayız. 

Sürekli eksiklik ve daha fazlasıyla ‘’çok çok ol’’ şeytanının elinde kendi kudreti unutturulmaya çalışan İNSANSIN. Bi çok şey yapma, biçok şey giyme, yeme, bi sürü tavır takınma mesajı ile ideal hayatlarmış gibi yansıtılan bi çok yaşamda ise kadraj kaldırınca patates soyulabiliyor. Yani algılar operasyonunda kendimize ulaşmak baya bi zorlaşıyor, ki OLMA halinde soyulan patatesin lezzetini hiçbir şeyde de bulamazsın.

Bi çok şey yapabiliriz, lakin bi çok şey olamayız. Çünkü olma hali tamda kendimiz olduğumuzda ortaya çıkan bir eylemdir ve yaşamın, ilahi olanla bir olması demektir. İLAHİ olanla bir olmak insanın sınırsız gücüne kavuşmasıdır. HİÇ olmak insanın boş kabın yaradanın kudreti ile dolma halidir.

İlişkiler gelişim ve dönüşüm için çok önemlidir ama FERDİYET yani bireyselliğin sağlıklı olduğu ilişkiler doğru gelişimi destekler. Çünkü gerçekten ne istediğini bilen neden hoşlandığını, sınırlarını bilen ve kendi olabilmenin konforunda yaşayan birisi HİÇLİĞİN tam ortasındadır. Bir başkası mutlu olsun diye kendi olmaktan  vazgeçmemesi  sağlıklı ilişkinin temelini oluşturur.

Yoksa sırf beni sevsin, arkadadaşlığım evliliğim devam etsin diye kendi yaradılışına ihanet eden kişi evrensel yasalar gereği ya ihanete uğruyor, yada çok acılar çekiyor ve dahası kendi kimliğinden uzaklaştığı için egonun elinde bir o yanaktan bir bu yanaktan sürekli tokatlanıyor. 

Kendinde var zannettiği eksiklikle; bişey olma, daha fazla olma, daha fazla tavizle hiçliğinden gelen, sınırsız herşey olabilme potansiyelinide derinlere gömüyor. Güven ve emniyet duygusu yerini, bize emanet verilen her şeyi aşırı sahiplenme hastalığına dönüşüyor.

Kısaca hiç olmak, ferdiyette, ferdiyet ise tek kalabilmeyi göze almaktan geçiyor. Sana sunulmuş gerçek benliği yüzde yüz samimiyetle kabul etmek ise hiçliğin deryasına ilk adım. Unutma sen İNSANSIN her halinle tam, bütün, eksiksiz ve özelsin. 

Dostlarım yazımı Aşık Daimi’nin KAİNATIN AYNASIYIM dizeleriyle bitirirken, hepinizi HİÇ halinizle selamlıyorum…

Kainatın aynasıyım

Madem ki ben bir insanım

Hakkın varlık deryasıyım

Madem ki ben bir insanım

İnsan hakta hak insanda

Arıyorsan bak insanda

Hiç eksiklik yok insanda

Madem ki ben bir insanım