Unutmayacağım…

6 şubat gece yarısından sonra sabaha karşı yaşanan Kahramanmaraş merkezli deprem, 10 ili etkileyen yıkım, enkaz altında kalan bedenler, yok olan hayaller, ertelenen gelecek planları. İnsanlığın kendi muhasebesini yapmasını sağlayan deprem, ders almak yerine unutulmamalı ve eğitim müfredatına mutlaka ama mutlaka girmeli.

Bu ülkede binlerce insanımızın can verdiği, adaletin ve vicdanın bittiği günleri unutmayacağım! Yüreklere düşen sızıyı, paramparça olan hayatları, yaşanması gereken ama yaşanmayacak günleri unutmayacağım! 85 milyonun sen ben demeden BİZ olduğu, BİR olduğu günleri unutmayacağım! Depremden değil soğuktan öleceğiz çığlıklarını, tek bir ses duyabilmek için günlerce enkaz içerisinde çaresizce bekleyişleri, elindeki bisküvi ile ağlayıp, 'bunu evlatlarıma verecektim' diyen babanın göz yaşlarını, Doğan'ın enkaz altındayken duvara yazdığı cümleyi, enkazdan sağ kurtulan Yiğit'in sevincini, 20 günlük Kerem bebeği, ambulansa bindirilen Ahmet Eren'in 'yarın okulum var' deyişini, Kartal'ın en sevdiği ayıcığını gönderişini, enkazdan çıkarıldığında 'noluya ya' diye bağıran küçüğü, minik Ayla'yı kurtaran komutanın gözyaşlarını, hayatını kaybeden 15 yaşındaki kızının elini dondurucu soğuğa rağmen bir an bile bırakmayan o babayı, sıra sıra dizilen hayatını kaybetmiş insanlarımızı, kefen istiyoruz çığlıklarını, 'kızıma ev değil mezar almışım' diyen annenin feryadını, minik Sare'nin 'acele etmeyin bir şeyimiz yok' deyişini, küçük Leyla'nın 'annemi de kurtarın' diyerek ağlamasını, yardım malzemelerine zam yapan fırsatçıları, yağma yapan kansızları, enkaz altındaki vatandaşı arayıp dalga geçen VARLIKLARI, deprem bölgelerine eski kıyafet, makyaj malzemesi, topuklu ayakkabı gönderen ahlak yoksunlarını, depremde hasar alan binaya sıva yapan katili, çöken binalar kadar çöken ahlaklarla da uğraştığımızı, tüm bu olanlara KADER diyenleri, 3 kuruş kar etmek için malzemeden çalan müteahhitini, mühendisini, bu kadar ciddi bir mevzudan bile siyaset yapanını, kameralar açılınca çalışma hırsına kapılanları, dakikalar içinde bir ülkenin çöküşünü, bizi dilimizden, dinimizden, rengimizden, ırkımızdan dolayı ayrıştıranları, dünyanın dört bir yanından uzanan elleri unutmayacağım! Terörist denilen, Z kuşağı işte ne beklersin ki denilen gençlerin gözyaşlarını, yardım çabalarını unutmayacağım! Ve daha nice nicelerini...

6 Şubat'ı unutmayacağım! Aldığım her nefesin göğüs kafesime bıçak gibi batışını asla ama asla unutmayacağım!