Vazgeçme

Tıp öğrencisi Bursa’daki Bilge Kitabevi’nin raflarını karıştırırken aradığı kitabı bulduğuna sevindi. Kitabın arkasını çevirdiğinde gördüğü fiyat gülümsemesini dondurdu.

Belli etmeden sayfaları hızla geçti, aradığı bölümü buldu. Kitabevinin sahiplerine gizlice baktı. İkisi dünyadan bihaber müşterilerle görüşüyorlardı. Öğretmeninin ödev verdiği yeri hızla okudu, bitirince dışarı çıktı. Ertesi gün yine geldi ve kitabın olduğu bölmeye geçti.

Allah’tan raflar kendisini gizliyordu, hızla sayfayı buldu ve okumaya başladı. Öğrenci yaklaşık bir ay boyunca iki günde bir kitabevine gidip dersine çalıştı, iş yerinin iki sahibi de hiç farkına varmadılar.

Bitirme sınavına bir hafta kala kitapçıya yine hayalet gibi sessizce süzüldü. Kitabın olduğu rafa geldiğinde kitabı bulamadı. Alt rafa, üst rafa baktı, bulamadı. Genç öğrencinin rengi attı. Belli etmeden tüm rafları inceledi. Kitap satılmıştı. Buz gibi bir renkle orayı terk ederken bir aydır ilk defa kitapçının iki sevimli sahibiyle göz göze geldi.

“Merhaba” dediler. “Merhaba…””Oturmaz mısınız?”

Öğrenci sessizce kendisine gösterilen tabureye oturdu. Kitapçı tezgahın altına uzandı. Genç öğrencinin korku dolu bakışları altında kitabı çıkardı.

“Geçenlerde biri geldi ve fiyatını sordu; alacak gibi göründü. Ben de raftan indirdim ve senin için sakladım. Buradan alıp okuyabilirsin” dedi…

Genç öğrenci, doktor çıktıktan sonra da Vural ve Mustafa Bey’i hiç unutmadı, fakir hastalarından hiç ücret almadı.

“Başarmak için vazgeçmemek gerekir”

Vazgeçmemek, sabretmek, mücadele etmek ve karşılığını alabilmek. Yaşamdaki en güzel duygular değil midir? Herkese nasip olmaz diye düşünüyorum. Bunun bir insana nasip olabilmesi için bana göre önce hak etmesi gerekir. Sonra sübut edip sabretmesi. Başarı ardından istemeseniz de koşarak gelir zaten. Pes etmektir bu duyguları yaşamamıza en büyük engel. Pes etmek, isyan etmek, olmayacağı oldurmaya çalışmak için boş yere çabaladığımızı düşünmek.

Yukarıda ki hikayede bir tıp öğrencisinin başarabilmek için çabasından bahsedilmiş. ihtiyacı olan kitabı önce aramış ve bulmuş. Ardından sahip olmak istemiş ama imkanı el vermemiş. Öğrenci bu beni aşar deyip kitabı orada bırakıp gitmemiş ve o dersin sınavından kalacağını düşünme başlamamış. Aksine o kitaba sahip olamasa da o dersi geçebilmenin bir yolunu aramış hilesiz, hurdasız, öğrenerek. Kendini suçluda hissetse sınava kadar her fırsatta kitapçıya gidip öğrenmesi gereken bilgileri kitabı satın almadan öğrenmeye çalışmış. İşin daha güzeli ise kitapçı dükkanının sahipleri bu durumun farkına varmışlar ama asla fark ettiklerini fark ettirmemişler. Bu güzel öğrencinin öğrenme isteğine gölge düşürmemişler. Kitabı satıp para kazanmak amaçları olsa da onlar bu öğrenciyi kazanmak uğruna kitabı satmayıp ona saklamışlar. Sonuç mu; gerekli bilgileri öğrenen, sınavını geçen mesleğini eline alan bir doktor. Dahası bu doktorun bundan sonraki hayatına altın kural olarak eklediği ihtiyaç sahiplerini ücretsiz tedavi etmesi. Asıl başarı.

Bunun temeli ise vaz geçmeyen, olmayanı oldurmaya çalışan, sabreden ve başaran bir kişilik direnci. Şimdiki gençlerimizde pek olmayan bir duygu bana göre. Onlara da imkanlar sunuluyor hem de fazlasıyla. Gel gör ki baştan vaz geçmiş öğrencimiz çok. Bırakın elinde olmayan kaynakları elde etmeye çabalamayı, elinde ki kaynakları yetersiz bulanlar, kitaplarının kapağını bile açmayanlar, gittikleri eğitim merkezindeki hocaları beğenmeyenler bile var. Neymiş hoca iyi değilmiş o vakit ne yapalım hemen değiştirelim. Tamam değiştirelim de nereye kadar…. Bu çocuklar bu şekilde öğrenecekler mi gerçekten. Bence imkanları değil de bizler birazda çocuklarımızı ve kişiliklerini değiştirelim. İmkanlar içinde öğrenemeyen nesiller yerine imkansızlıklar için de bile öğrenip başaran gelecekler elde edelim….