VİCDANIN SESİ 

Vicdan neydi? Herkese de bulunabilen bir şey miydi? İnsanlığın en büyük sorunu vicdansızlıktı belkide. Katledilen suçsuz, günahsız milyonlarca çocuk, kadın, yaşlı. Sokakta çaresizce dolaşan bir yudum suya muhtaç hayvanlar oksijen kaynağımız ciğerimiz olan yemyeşil ormanlarımız. Hepsini biz yok etmiyor muyduk? Günün sonunda başımızı yastığa koyduğumuz an aklımıza hiç mi gelmiyordu masumlara yapılan eziyet niye gelsin ki biz korkaklar cesaret edebilir miydik konuşmaya. Sanki hepimizin ağzında görünmez bir bant vardı da konuşmamızı engelliyordu ya da kendimizi kabusta sanıyorduk uyanmayı bekliyorduk belkide. Yapılan savaşlar uyanmamız için yeterince gürültü değilmiş gibi. 
Her gün haber kanallarında elimizde bir çekirdekle izliyoruz olanları öyle umursamaz davranıyoruz ki zulüm her geçen gün biraz daha dayanılmaz bir hâl alıyor. Oysa eskiler böyle miydi canı yanana yardıma koşmada elleri her zaman boldu kocaman kalpleri ve herkese yetecek vicdanları vardı atalarımız.  Peki bizim Vicdanımızın sesi nerdeydi?  Kardeşlik ne ara yok olmuştu? Kafalarda birçok soru vardı ama hiçbirinin cevabı yoktu . Dünyadaki insanlar belki çok vicdansız olabilirdi ama Türkler öyle olmazdı yardımda etmede, hoşgörüde, saygıda ve sevgide geçmişten bugüne hep en iyisi biz olmuştuk. Şimdi suskun ve sessiz durmak bize yakışır mıydı . Ben bir kişi ne yapabilirim ki demeyin geçmişte Atatürk bu ülkeyi ben kurtarabilirim diyerek harekete geçmiştir umut her zaman bizlerin el feneri olmalıdır umutlu insan hiçbir zaman kaybetmez. Kadınlarımız, geçmişte çoğu savaş onlar için  yapılmamış mıydı öyleyse kadına şiddet niye vardı. Çocuklarımız ve gençlerimiz ileride bu ülkenin tek sahibi onlardı onlara iyi bir gelecek vaat edemezsek zaten berbat halde olan bir ülkeyi onlar tekrar nasıl ayaklandırabilirlerdi  bencil olmamalıydık sadece kendimizi düşünürsek ileride bize bir vatan kalmayacaktır.  Ağaçlarımız her geçen gün kesilmektedir dalında meyvesi olan olmayan tüm ağaçlarımız yok edilip yerlerine bina dikilmekte daha ne kadar böyle devam edebilirdi ki  ağaçlarımızın kesilmesi demek nefeslerinimizin de kesilmesi anlamına gelir ayrıca ülkemiz gıda yönünden fakirleşir. Bir şeyler için hâlâ geç kalmış sayılmayız  el ele verirsek üstesinden gelemeyeceğimiz bir şey yoktur tıpkı 15 temmuz darbe gününde ülkemizi kimseye vermediğimiz gibi.Kişiliğimize  yön vermeliyiz iyiyi kötüden ayırt etmeyi, kendimizi birilerinden üstün görmeyi bırakmalıyız nankörlük ve hainlik düşmanımız olmalıdır . Bir kere iyi insan olmayı benimsersek  kusurlarımızı yok etmeye çalışırsak bu devamlı böyle ilerler unutmayalım   Bizim ülkemiz, Türkiyemiz zor savaşlarla ele alınan bir ülkedir. Biz öyle bir ülkeyiz ki geçmişte bir yudum suya bir kase yemeğe muhtaç cephede kadın , erkek, yaşlı, genç, çocuk  demeden savaşmışız. Kara toprağın altında yatan şehitlerimiz ülkenin şuan böyle bir halde olmasına kahrolacaklardır.
Mustafa Kemal Atatürk'ün şöyle bir sözü vardır:  " benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır, ancak Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır." Demiştir ülkemizin ilelebet payidar kalmasını istiyorsak baş kaldırmayı öğrenmeliyiz ve vicdansızlığa, zulme, doyumsuzluğa son vermeyi bilmeliyiz.  Kötü insanlar ki onlar hep vâr olacaktır önemli olan vâr olan kötüyü yok etme çabasıdır.Aziz Türk milletinin üstesinden gelemeyeceği bir şey yoktur olmayacaktır