Yenilmezin yenilmesi…

Sevgili dostlar, dünyevi işlere öyle bir kaptırıyoruz ki kendimizi hayatın nasıl ilerlediğini, yaşamın hiç aksamadan devam ettiğini, zamanın kimseye acımadan hatta kimseye fark ettirmeden akıp gittiğini bir türlü göremiyoruz…

Bugün okuduğum zaman beni gerçekten etkileyen, sizi de ciddi anlamda etkileyeceğine inandığım bir hikayeyi paylaşmak istiyorum sizlerle. Asla yenilmeyen, yenilmez bir boksörün yenilgisiyle kendimize pay çıkarmamız gereken bir hikaye…

Salon tıka pasa dolmuş. Hani iğne atsan yere düşmeyecek. Tüm nefesler tutulmuş, onun gelmesini bekliyorlar. Nihayet büyük bir coşku ile adı anons edilince bir heyecan, bir uğultu, bu uğultu değil adeta gök gürüldemesi. Onun ismi ile alkışlar, ıslıklar, bağırışlar, haykırışlar havada uçuşuyor.

Ringe kendinden emin ve büyük bir gururla giriyor. Ringde şöyle bir selamlama turu atıyor. Selam verdiği taraf çılgınca tezahüratlarını arttırıyor, ayağa kalkıyorlar adeta onun elinden tutacaklar gibi ellerini uzatıyorlar.

Ve rakibi anons ediyorlar. Yuhalamalar kulakları çınlatıyor. Ringe çıkıyor ve selamlama turuna başlıyor. Fakat yuhalama ıslıkları çoğalınca yarıda kesmek zorunda kalıyor.

İki rakip karşı karşıya geliyor. İlk ringe çıkan bizim boksörümüz yenilmez Armada. Bütün maçlarını kazanmış. Hatta hemen hemen tüm maçlarını nakavtla kazanmış. Bu maçta da mutlak favori. Rakibinin daha maç başlamadan dizleri titremeye başladı. Ringde küçüldükçe küçüldü kendi küçülüyor ring de daralıyor.

Maç başlıyor. Bizimkisi hemen saldırıya geçiyor. Üzerine gittikçe rakibi kaçıyor. Ha vuruyor ha vuruyor rakibini hırpalıyor, nefes aldırmıyor.. Zavallı ellerini bile hareket ettiremiyordu. Ringin köşesine sıkışmış yumruk yağmuru altında eziliyor eziliyor ve sonunda yere yığılıp kalıyor. Hakem saymaya başlıyor bir, iki, üç, dört… ve ooon nakavt.

Yer yerinden oynuyor. Büyük tezahüratlar arasında soyunma odasına gidiyor. Odaya girer girmez şampanya patlatıyor, içtikçe içiyor ve sarhoş oluyor. Arkasından da bir sigara yakıyor.

Antrenörü elinden sigarasını kapıyor. Bu senin en büyük düşmanın, kendine söz dinlettiremiyorsun. Bir gün bunun yüzünden  yıkılırsın. Böyle giderse söz dinlemez kendine yenileceksin.

– Ben ne yıkılırım ne de yenilirim. Ne kendime ne de başkasına.

– Acizliğine, kendine söz geçirememene yenileceksin.

Bir kahkaha attı ve ‘Ben yenilmez Armadayım’ dedi.

Seneler geçmiş. Kariyerinin zirvesine çıkmıştı. Tüm maçlarını kazanıyordu. Karşısına çıkacak hiç rakibi kalmamıştı. Bir gün gazetelerin manşetinde şöyle yazdı.

‘Kimseye yenilmeyen ünlü boksör kendine yenildi.’ Alt başlıkta da ‘Kariyerinin zirvesinde iken alkole ve sigara tutkusuna mağlup oldu. Cenazesi yarın öğleden sonra kaldırılacak.’ Yazıyordu.