YÜZYILIN YALANI ‘’SENİ SEVİYORUM’’

Sevmek mi? Nerede, hadi canım. Kim kimi seviyor çıkarı olmadan… Kim, söylesene; hastalıkta, sağlıkta. Herkes birilerine aşık. Yüzüne, Ruhuna bakılmayan insanların cebi doluysa aşık işte. Alımlı, güzel ya da yakışıklıysa ama beş parasızsa o aşıktan sayılmıyor. Herkes aşık. Herkes sevdalı. İşi bitip engeli atana kadar sözde.

Bedensel temas yoksa şimdiki aşklarda uğruna ölse bile ne sevip ne sadık kalıyor. Seni seviyorumlar uçtu gitti bile. Aşkmış, yeni nesil makineler gibi. Ruhsuz, temaslı, sadece akşam var sabah yok. Sahi nerede, aşktı hani? Aşk, sevda bir titreşimdi aslında. Ya depremdi ya da güneşi yeniden ellerinle parlatmaktı. Hissetmek hayalini kurmak her ne olursa olsun, onsuz olamamaktı. Bence böyle. Dokunmaya kıyamamak, bakarken bile dua etmekti. Gördüğüm yeni nesil aşk pembe sevgi sözleri ucuz bir pazar bezi gibi gözümde. Tek kullanımlık; kirlet, at işte. Yüzyılın yalanı seni seviyorumlar. İnandık mı? Yok canım, tabi ki de yalan dolan işte.

İnsanlar sevdikçe doğaya kıydılar. Sevdikçe kalp kırıp aslında Kabe’yi yerle bir ettiler. Seviyorlar ya, zevkine, Allah’ın sessiz kullarını yok ettiler. Keyfin dibince. Seviyorlar işte. Mümkünse kimse beni sevmesin sevmek bu kadar cani ise. Sevgiymiş, aşkmış, sevdaymış… Ne şimdi bu zamanda? Çıkar için pohpohlanmak mı? Ya da bir ömür uğurunda savaşmak mı bilemiyorum. Yeni nesil aşk yarısı yalan yarısı ihtimal ne fark eder ki? İşleri bitip engeli yedikten sonra. Yazıyorum anlamıyorum. Düşünüyorum yine anlamıyorum. Seni seviyorumlar leblebi olmuş alemin dilinde. Ya yutarsın leblebiyi inatla ya da atarsın tadını beğenmedikten sonra.

Seni seviyorum yüzyılın yalanı. Bunu yaşatan insan da yüzyılın en büyük yalancısı.